راجع به حذف شهر آبادان از لیست مناطق محروم در سال 1389 مطالبی را نقل می کنم .
سید شریف حسینی نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود به تاریخ 24/3/1389در صحن علنی مجلس در بخشی از سخنانش می گوید:
«من از خوزستانم!
همان خوزستانی که معبر آسمانی مردان خدا بود.
همان خوزستانی که خیابان‌هایش دروازه عبور سفیران عابدی بود که با خون وضو ساختند.
همان خوزستانی که مرز جوانمردی و رشادت ملت ایران است.
همان خوزستانی که امروز غبار دلتنگی بر شانه‌هایش سنگینی می‌کند.
همان خوزستانی که چشم امید به دستان شما دارد، ولی امروز تنهاست.
امروز خوزستان محروم است و باید مرهمی بر زخم‌های این استان تنها بود.
دفاع جانانه‌ای که اهوازی‌ها از حریم وطن کردند، ایثاری که خرمشهری‌ها در 35 روز مقاومت آغاز جنگ، در تنهایی و مظلومیت از خود بر جای گذاشتند، رشادتی که آبادانی‌ها در طول یک سال محاصره از خود نشان دادند، رنج‌هایی که سوسنگردی‌ها، دزفولی‌ها، اندیمشکی‌ها و همه خوزستانی ها تحمل کردند، بدهی سنگینی را برای ما رقم زده است، آیا وقت آن نرسیده که دین خود را آن هم پس از بیست سال تأخیر بپردازیم؟
مردم خوزستان خسته از وعده‌های عملی نشده، اسیر شعارهای مسئولان شده‌اند و بهانه ای برای پر کردن اوقات پشت تریبون آنها، و نگاه ویژه به خوزستان یک شعار است.
