۴۰ درصد از حق آلاینده های پالایشگاه آبادان به خرمشهر داده شد!
یازده میلیارد تومان مبلغی است که پالایشگاه آبادان بابت انتشار آلاینده هایی که روانه ی محیط زیست می کند می بایست بپردازد. خبر مربوط به این حجم پول در سال گذشته (۱۳۹۱)همسایگان دیوار به دیوار آبادان یعنی شهرهای خرمشهر و اروندکنار و نیز بخش های مینوشهر و چوئبده و روستاهای حوالی آنان را به اعتراض واداشت تا قدری از این پول را تصاحب بشوند . این اتفاقات پس از آن صورت گرفت که موضوع تجمیع از سوی استانداری خوزستان مطرح شد که منجر به اعتراض شدید شهرداری آبادان گردید تا جایی که شهرداری آبادان در حرکتی نمادین طی دو روز از آمد و رفت خودروهای پالایشگاه به دلیل پرداخت نکردن عوارض خودرویی با کمک راهنمایی و رانندگی این شهر جلوگیری کرد. پس از آنکه شهرداری آبادان با استفاده از ابزار قانونی موفق شد این مبلغ را در خزانه ی خود سرازیر کند موج تازه ای از لابی ها صورت گرفت تا اینکه امروز خبر رسید که از سهم شهر آبادان از محل آلاینده ها ؛ ۴۰ درصد به حساب خرمشهر واریز شده است.
از سویی دیگر رییس محیط زیست آبادان اعلام نموده است که به خاطر شرایط اقلیمی و جهت باد ؛ تقریبا در تمام طول سال آلاینده های صنایع خرمشهر به سمت آبادان انتقال می یابد که این آلاینده ها نقش بسزایی در آلودگی هوای شهر آبادان دارند.
سید فیاض موسوی رییس سابق شورای شهر آبادان در گفتگو با همشهری به نامه محرمانه حفاظت محیط زیست استان خوزستان اشاره کرده بود و گفته بود: بررسی های کارشناسی حاکی از عدم وقوع آلودگی ناشی از پالایشگاه آبادان در خارج از حوزه شهرستان بوده است و اگر مستنداتی نبود عوارض پالایشگاه را به دیگر شهرها می بردند.
موسوی علت مطرح شدن گستره ی آلودگی در ابعاد بیشتر را تقسیم عوارض پالایشگاه آبادان به بعضی از شهرستان های استان که درآمد ندارند می داند که هدف کمک کردن به آنها بوده است.
نتیجه ی این حرف و حدیث ها برای تقسیم عوارض آلایندگی پالایشگاه آبادان این بود که عوارض مذکور متعلق به آبادان باقی ماند اما بر اساس ماده ۱۲۳ قانون برنامه پنج ساله پنجم توسعه میان شهرداری ها و دهداری های این شهرستان از جمله اروندکنار و چوئبده تقسیم شد.اکنون از محل عوارض آلایندگی پالایشگاه آبادان، شهرداری آبادان ۷۷ درصد و شهرداری های اروندکنار و چوئبده ۲۳ درصد سهم می برند. سهم ۲۳ درصدی اروندکنار و چوئبده به اعتراض همسایه های خرمشهری دامن زد ؛ زیرا ماده ۱۲۳ قانون قانون برنامه پنجم تصریح می کند که اگر آلودگی صنایع یک شهر بر شهرهای همجوار هم اثر بگذارد آن شهرها نیز باید از عوارض آلایندگی سهم ببرند. موضوعی که باعث شد نمایندگان و امامان جمعه خرمشهر و مینوشهر (جزیره مینو) در محافل عمومی یا رسانه ای موضوع سهم خرمشهر از عوارض آلایندگی پالایشگاه را مطرح کنند. آن ها می گویند :مینوشهر در ۳ کیلومتری پالایشگاه آبادان قرار گرفته. اگر در رأس جنوبی مینوشهر بایستید پالایشگاه آبادان در روبروی شما قابل مشاهده است. مضاف بر این بوی بدی که گازهای پالایشگاه تولید می کند در مینوشهر استشمام می شود. آیا منطقی است که به اروندکنار با فاصله ۴۵ کیلومتری از پالایشگاه عوارض اختصاص یابد اما به مینوشهر با ۳ کیلومتر فاصله و خرمشهر با ۱۵ کیلومتر فاصله نرسد؟
در خصوص نامه ی محیط زیست استان نیز می گویند: این نامه نظر یک کارشناس است و نظر کارشناس وحی منزل نیست که نتواند تغییر کند. ما معتقدیم نظر کارشناس اشتباه است و به این نظر شدیداً معترضیم.
البته ذکر این نکته مهم است که سهم یازده میلیاردی مربوط به دو سال پیش می باشد درحالی که این سهم در بودجه شهرداری آبادان در سال ۹۱ حدود سی میلیارد ذکر شده بود و در عین حال سال گذشته (۱۳۹۱) رقم جذب شده به طور ماهیانه تا سه میلیارد تومان نیز رسیده بود که باید علاوه بر این رقم عوارض آلایندگی پتروشیمی (بین ۱۰۰ تا ۱۶۰ میلیون تومان در ماه) و عوارض آلایندگی شرکت ایرانول(۷۷ میلیون تومان در ماه) را به آن اضافه کنیم که در مجموع درآمد شهرداری آبادان از عوارض آلایندگی در سال ۹۱ حداقل بیش از ۳۲ میلیارد تومان و حداکثر کمی کمتر از ۴۰ میلیارد تومان بوده است. مقایسه این ارقام با بودجه حدود ۱۷ میلیارد تومانی شهرداری خرمشهر در سال ۹۱ اختلاف فاحش دو همسایه را نشان می دهد؛ درواقع درآمد شهرداری آبادان از عوارض آلایندگی پالایشگاه دو برابر بودجه یک سال شهرداری خرمشهر بوده است.
با تمام این احوالات ؛ امروز خبر رسید که شهرداری آبادان از ۴۰ درصد این درآمد چشمگیر به نفع خرمشهر محروم شد.
