شیرازی در کارنامه ی خود کارهای بزرگی دارد. از ایجاد زمین های چمن مصنوعی در محلات آبادان گرفته تا ساخت پل کابلی .اما چیزی که در دوره مدیریت ایشان شاهد آن نبوده ایم بی توجهی فراگیر به زیبایی شهری بوده است. برای نمونه ایشان در اقدامی کاملا بی برنامه ؛ خواست دستی بر سر و روی بازار ته لنجی ها بزند که با گذشت دو سال ؛ آن چیزی که مردم می بینند ستون هایی بی قواره و ناقص در این خیابان پر رفت و آمد است. او هنوز نتوانسته پارکینگی بسازد و خجالت آور است که در گوشه و کنار شهر ؛ خرابه هایی را بعنوان پارکینگ در اختیار مردم و میهمانان این شهر توریستی و پربازدید می گذارد.
شهرداری آبادان در سامان بخشی ساحل رودخانه هایش نیز ناتوان بوده است. شاید تنها ساحلی که بتوان از آن بعنوان کار انجام شده نام برد ساحل بهمنشیر از زیر پل ایستگاه ۷ تا حوالی ایستگاه ۵ را نام برد که همان هم بدون نورپردازی مناسب و آب نما می باشد که در حال حاضر پذیرای خیل عظیم معتادین می باشد!
انبوه ساختمان های مخروبه ی جنگزده در سطح شهر از دیگر اسناد ناتوانی شهرداری آبادان در سامان بخشی به این شهر پردرآمد می باشد.برخی از ساختمان ها نیز با ظاهری بسیار زننده در شهر خودنمایی می کنند که نمونه بارز آن همین تصویری است که مشاهده می کنید. این ساختمان در نزدیکی چهار راه لین یک احمدآباد است و سال هاست بنیاد شهید آبادان از آن استفاده می کند بی آن که ذره ای احساس مسوولیت به خرج بدهد و بر و روی آن را سامان بدهد.
وجود مغازه ها و خانه های نیمه ویران در سطح شهر آن قدر زیاد است که هر بیننده ای را به سال های ۶۰ تا ۶۸ می برد.
شهرداری آبادان در بخش نورپردازی شهری نیز برنامه ای مدون ندارد. حتی مکان هایی که نورپردازی شده اند پس از خاموش شدن چراغ هایش گویا متولی و کاربری ندارند که دوباره بازسازی بشوند. نمونه بارز این بخش را در چراغ های خاموش حاشیه پارک قدس تا ایستگاه ۶ می توانید ملاحظه فرمایید.
اخیرا شیرازی در خصوص حل مشکل دفع آب های سطحی گفته برای این کار نیازمند ۷۰ میلیارد تومان می باشیم!
به نظر می رسد مدیریت شهری آبادان برای آن که بتواند زیبایی شهر را رقم بزند نیازمند کنار گذاشتن تعارف با صاحبان ساختمان های بدنما می باشد.
نظر فراموش نشود. یاعلی التماس دعا