شور خدمت تا شوق پرواز
آبادان ؛ نگین درخشان ۸ سال دفاع مقدس است که در طول آن سال های پرحماسه ؛ تا پرتگاه سقوط پیش رفت اما با مقاومت جانانه ی فرزندان برومند خود از آغوش مام میهن جدا نشد و تا به ابد ترجمان بلامنازع مقاومت شد و رزمندگان دلیرش هر یک اسطوره ای شدند تا نظام الهی جمهوری اسلامی ایران به آبادان و آبادانی افتخار کند.
گرچه پس از سپری شدن جنگ ؛ نامهربانی هایی از سوی نامدیران و شبه خادمان این جغرافیای مطهر دامن گیر آبادان و آبادانی شد لکن ویژگی بارز مردمان خاکی صفت آن که همانا کم توقع بودن است باعث شد تا با تمام کاستی های موجود به دیار خویش پایبند بمانند و ارق همیشگی شان نسبت به آبادان ؛ پر صلابت باقی بماند.
طرح های عمرانی و بهسازی شهری هر چه که بودند و هستند نتوانسته اند چهره ی جنگ زدگی را حتا در مرکز شهر پاک کند.با گذشت ربع قرن از پایان جنگ ؛ همچنان ترکش گلوله و خمپاره از ورودی شهر تا شطیط میهمان چشمان نظاره گری است که آبادان را ام القرای مقاومت و نماد سازندگی شنیده اند.
ساختن ویرانه کار دشواری است و نیازمند برنامه ای منسجم و بلند مدت است.در طول این ربع قرن تیم های مختلفی سکان دار شهرداری آبادان شدند تا زیبایی از دست رفته را به شهر بازگردانند.شهردارهایی نیز آمدند و رفتند که هر کدام بنا به سلیقه ی خود و نه خرد جمعی ؛ سنگفرش کردند و رنگ زدند و گل و بوته بر رخسار دیوارهای تکیده ی جنگی نقش بستند و آخرش هم مردم ماندند و نقش و نگارهای پوسیده بر دیوارها.
برخی از شهردارها چنان کار کردند که صدای پیمانکاران بومی درآمد و اولین شورای شهر ؛ کارش را ساختند تا فرمانبرداری کند نه فرماندهی.
تجربه شوراهای اول تا سوم آبادان ؛ اصلا شیرین نبوده چرا که بیشتر از عمران ؛ وظیفه ی ماله کشی بر کیلومترها حفاری شهری از آب گرفته تا فاضلاب را بر عهده داشتند که آن هم ناموفق بود هم در ماله کشی و هم در بهبود وضع آب و فاضلاب شهری که خود قصه ای دیگر است.
طی این سال ها تجربه ی برخورداری از شهرداران کوشا نیز در ذهن مردم آبادان باقی است. صرف نظر از بازی های موجود و روابط غیر دوست داشتنی در بین برخی جریان ها به صراحت از دکتر بحرینی و مهندس فرزان بعنوان دو شهردار کوشای آبادان نام می بریم که جالب است هر دوی آنان را بخاطر گمانه زنی ها در حضور در انتخابات مجلس با ترفندهایی متفاوت از گردونه ی شهرداری و نیز شهر آبادان خارج نمودند که قضاوت را به شما می سپاریم.
اما اینک شهر آبادان برخوردار از شهردار جوان و خوش فکری است که بواسطه ی درآمدهای خوب و مناسبی که دستگاه شهرداری به برکت سهم آلاینده ها و ورود و خروج کالا بویژه خودروهای پلاک اروند و نیز انبوه نیروی غیربومی شاغل در پالایشگاه دارد امورات را بگونه ای می گذراند که مردم خدمات ندیده شهر ؛ این خدمات را بسیار بزرگ و ارزشمند می بینند و البته برخی رجال با نفوذ سیاسی و غیره نیز گاه و بی گاه پرچم حمایت خویش را به نفع مهندس شیرازی به اهتزاز در می آورند.
شهردار کنونی آبادان مدیر مدبری است و در آن شکی نیست چرا که توانسته است کارهایی را به انجام برساند که مردم آن را لمس می کنند اما آیا توانسته است چهره جنگی شهر را بازسازی و بهسازی کند؟ آیا توانسته است چهره ی بازار قدیمی احمدآباد را نوسازی که نه بهینه سازی کند تا در فصل بارندگی ها مردم در گل و لای بازار زمین نخورند؟ آیا توانسته پیاده روها را بگونه ای ساماندهی کند که افراد معلول و نیز سالخوردگان بی دردسر و حادثه طی مسیر نمایند؟
آیا شیرازی توانسته است معضل پارکینگ را سامانی ببخشد؟ آیا توانسته است از تغییر کاربری منازل واگذاری شرکت نفت جلوگیری کند؟
مدت هاست سینما کیهان در چهار راه احمدآباد با آن وضع بلاتکلیف و بی قواره خودنمایی می کند ؛ آیا شهرداری آبادان و نه شخص مهندس شیرازی ؛ توانسته است به صاحب این سینما و سینما شیرین اولتیماتوم قانونی بدهد و شهر را زیبا کند؟
رودر بایستی را کنار بگذاریم و به صراحت بگوییم که ربع قرن برای انجام ندادن کارهای اساسی و در عوض قلم و سطل رنگ دست گرفتن ؛ ظلم زیادی است که مردم آبادان – عجبا – تحمل کرده اند.
مهندس فرزان در دوره ای که شهردار بود ؛ تبدیل به سوپرمن شده بود.مردم کوچه و بازار قدردانش بودند و او را فرشته ی نجات شهر می خواندند ؛ تا اینکه خبر کاندیداتوری وی برای مجلس منتشر شد.او نامزد وکالت مردم شده بود و همین کافی بود تا عده ای تمام خدمات او را تبلیغاتی بخوانند تا شاید از چشم مردم بیافتد که افتاد!
شورای چهارم شهر نیز درگیر همان سناریوی زمان مهندس فرزان شد.برخی مهندس شیرازی را لایق نمایندگی شهر می دانستند و به فکر به راه انداختن کمپین حمایتی نیز بودند .
مردم از شورا ی شهر انتظار داشتند که پس از ممانعت از کاندیداتوری شیرازی برای مجلس ؛ شفافیت و اطلاعرسانی را پیش می گرفتند و در صدد اثبات ادعاهای خود مبنی بر تراز مالی واقعی شهرداری می شدند نه آن که بعد از تغییر هیئت رییسه شورا و ریاست سید فیاض موسوی همه چیز به فراموشی سپرده بشود .
در پایان امیدواریم که در شهر جنگی ما باری دیگر شور خدمت بر شوق پرواز ارجحیت یابد تا شاهد برون رفت از وضعیت جنگزدگی ابنیه شهری باشیم.
پایگاه خبری و اندیشه اروندپرس
