هفته ی فرهنگی آبادان !!!
هر واقعه ای را می توان از جهات گوناگونی مورد نقد و بررسی قرار داد و به آن پرداخت. موضوع ظهر عاشورا که حضرت اباعبدالله (ع) ویارانش با آن شکل مشهور و مستند به شهادت رسیدند دارای ابعادی است . شهادت مولای متقیان نیز به همین شکل دارای ابعادی است که پرداخت به آن میتواند مبین دیدگاه محقق باشد. چند ماه پیش ایام فاطمیه بود و بی تردید با توجه به شخصیت والای او که دردانه و ریحانه ی پدر و جامعه ی زنان محسوب می شود جا داشت که به شکلی در خور و شایسته بدان پرداخته بشود. مساجد ؛ حسینیه ها و دیگر مراکز مذهبی و دینی در حد بضاعت خود برای تبیین نقش خانوم فاطمه زهرا در عصر خویش و عصر حاضر برنامه هایی را تدارک دیده بودند اما آن چیزی که نیاز دانستم بدان بپردازم مدیریت این آیین ها و برنامه ها از سوی نهادهای فرهنگی شهر است.
سازمان تبلیغات اسلامی آبادان ثابت کرده که در برپایی سنتی آیین ها ید طولایی دارد و در عوض در بخش نوآوری و جذب جوانان و نخبگان در برنامه های علمی مذهبی نظیرهمایش ها و کرسی های آزاد اندیشی نه تنها پیش قدم نیست که حتی از وظیفه ی خود نیز پا پس می کشد.این سازمان با توجه به شرح وظایفش ( که ۲۱ مورد تدوین شده ) می بایست در این حوزه ها عمل نماید که جهت آشنایی بیشتر به برخی از موارد اشاره می نمایم.
۱- سیاست گذاری، برنامه ریزی، هدایت، سازماندهی، پشتیبانی و نظارت بر تبلیغات دینی مردمی .
۲- تلاش در جهت احیا و اشاعه ی معارف، فرهنگ و تاریخ تشیّع، از همه ی راه های ممکن با تأکید بر وحدت تمام مذاهب اسلامی و حراست از آن، با همکاری مراجع و نهادهای ذی ربط.
۳- تحقیق و بررسی در خصوص تبلیغات سوء و تهاجم فرهنگی دشمنان و شناسایی و تحلیل ترفندهای تبلیغی علیه اسلام و انقلاب اسلامی با هماهنگی سایر دستگاه های ذی ربط و ارائه ی سیاست های لازم در جهت خنثی سازی آنها و تنویر افکار عمومی.
۵- انجام مطالعات راهبردی و بررسی های کاربردی در زمینه ی نیازهای فرهنگی اقشار مختلف جامعه، به ویژه جوانان و طراحی برنامه ها و شیوه های تبلیغی نوین و اصلاح و احیای روش های سنتی در تبلیغات اسلامی.
۶- برنامه ریزی، زمینه سازی و انجام اقدامات لازم برای هر چه فعالتر شدن افراد تأثیر گذار، مانند، روحانیون، دانشگاهیان، معلّمان و هنرمندان، در جهت رشد فرهنگ اسلامی و مقابله با آثار نامطلوب فرهنگ های بیگانه .
۷- برگزاری کنفرانس ها، جشنواره ها و نمایشگاه های بین المللی مردمی در داخل وخارج از کشور، به منظور تعمیق و گسترش معارف اسلامی و فراهم کردن زمینه ی شرکت هنرمندان و شبکه های تبلیغی – مردمی در کنفرانس ها، نمایشگاه ها و جشنواره ها ی فرهنگی.
برای مثال در ایامی که همگان در شور و نشاط میلاد بانو فاطمه زهرا(س) بودند ؛ عملکرد مدیریت فرهنگی شهر در این باره آنقدر نامحسوس بود که گویی هیچ برنامه ای که گویای بزرگداشت هفته ی زن و پاسداشت از مقام مادر باشد نداشته است.
مسوولان باید بدانند که نگاه تک بعدی به مقوله ی منلسبت ها آفتی است بزرگ. همان گونه که جامعه نیازمند سوگواری و درک مظلومیت بزرگان دین و مذهب است ؛ در مناسبت های شادی آن بزرگواران نیز نیاز است که پاس داشته بشوند و از آن بعنوان فرصتی مناسب برای تقویت بصیرت آحاد جامعه در شناخت ابعاد دیگری از زندگانی ائمه اطهار علیهم السلام استفاده نمایند.
به نظر می رسد نوعی وحشت و ترس در بین مسوولان فرهنگی شهر وجود دارد که گمان می کنند برپایی جشن ها موجب چسبیده شدن انگ هایی به آن ها خواهد شد!
آیا مدیریت فرهنگی شهر سلیقه ای عمل می نماید؟ آیا نهادهای فرهنگی شهر نظیر شهرداری ؛ ارشاد و حتی آموزش و پرورش در این بین سهمی ندارند؟
به نظر می رسد آن قدر که در ایام سوگواری نظیر محرم و صفر ؛ ایام فاطمیه ؛ شب های قدر و …. به تب و تاب می افتیم در دیگر مناسبت های سال بی رمق و خنثی هستیم.
در آستانه ی نیمه ی رمضان و مولود مبارک سبت پیامبر ؛ امام فضل و خوشرویی و نشاط ؛ امام حسن مجتبی هستیم. مردم خطه ی جنوب بویژه عرب های خوزستان در شب میلاد آن امام مهر و صلح ؛ با برپایی مجالس جشن و سرور نظیر ” گرگیعان ” به پایکوبی می پردازند. قطعا وظیفه ی فرهنگ سازی بر عهده ی نهادهایی است که بودجه و اعتبارات فرهنگی بدان ها تعلق می گیرد.اگر مثلا اداره برق یا آب پارچه نوشته ی تسلیت یا تبریک بر سر در خود نصب می کنند نتیجه ی یک برنامه ریزی کلان شهری است؟ که اگر هم نمی کرد مورد مواخذه قرار نمی گرفت همان طور که در صورت انجام نیز مورد تشویق قرار نمی گیرید.
روی سخن ما با برنامه ریزانی است که در جلسات فرهنگی شهر که لابد در فرمانداری این شهر تشکیل می شود می باشد . آقایان و خانم های حاضر در این نشست ها ! تا بحال از متولیان اشاعه فرهنگ اسلامی در شهر پرسیده اید که چرا در مناسبت های فرخنده مثل اعیاد میلاد ؛ از مساجد ( بعنوان مجریان پاسداشت مناسبت ها ) نمی خواهند که برنامه ریزی داشته باشند تا مثل حالا که در این یادداشت مورد انتقاد قرار گرفته اند ؛ مورد گلایه قرار نگیرند؟
متولیان فرهنگی شهر و در راس آن ها سازمان تبلیغات اسلامی آن هم به لحاظ ارتباط مستقیمی که با مراکز و تشکلات مذهبی مردمی دارند گزارش عملکرد بدهند که در چه مناسبت هایی سنگ تمام گذاشته اند و در چه مناسبت هایی هیچ انجام نداده اند. ذکر این نکته حائز اهمیت است که کشیدن بزرگداشت مناسبت ها به خیابان ها ؛ امری است مطلوب و در جهت اشاعه ی فرهنگ اسلامی ؛ فلذا مسوولان فرهنگی شهر چنانچه بدنبال تکریم این فرهنگ اثربخش می باشند می باید که در همه ی مناسبت ها برنامه ریزی داشته باشند و نگذارند برنامه چینی در این حوزه ؛ برعهده ی یکی دو مسجد و حسینیه باشد بلکه با دورنظری ؛ تبلیغات فرهنگ ناب تشیع را در تمام مساجد گسترش بدهند .
قدری به خود آییم و دارای تقویم فرهنگی هدفمند بشویم. تقویمی که عزاداری و جشن در آن دیده شده باشد. آبادان دارای پیشینه ی فرهنگی و هنری است از این ظرفیت استفاده نماییم . هفته ی فرهنگی آبادان نام زیبایی است برنمایان ساختن و معرفی و مطرح نمودن هنر و هنرمندان آبادانی ؛ کدامین نهادها وظیفه ی اجرایی نمودن آن را دارند؟
بی شک نهادهای فرهنگی یی که در این مقاله نام برده شدند در پاسخ به این مطالب حرف هایی برای گفتن دارند که امیدواریم جوابیه ای را تنظیم و برای ما ارسال نمایند تا از این طریق گام موثری در جهت رسیدن به وحدت رویه و حرکت همگام فرهنگی برداشته شود.به امید آن روز.
