مدیریت ؛ سرشاخه ی اعتدال گرایی

یکی از مباحث شایع در جامعه ی امروز ایران موضوع  انحصار مدیریت به گروهی خاص بی توجه به تخصص می باشد.جامعه ی نو اندیش چنین رویکردی را نمی پذیرد بنابراین برای آنکه مطالبات نواندیشان با رویکرد اصلاح طلبی و پرهیز از افراط و تفریط در حوزه ی عقل و خرد را بزداییم لازم است  به اندیشه ها و تخصص ها ارزش بیشتری قائل شد.

طی سال های گذشته و با بررسی آن چه در حیاط خلوت سیاسی کشور پس از انقلاب اسلامی رخ داده  می توان برخی از تغییرات نگرشی عمده در بعد رفتار سیاسی و هیجانات و حضور دستجات و شبه احزاب سیاسی را رصد کرد.

 

بروز اختلاف عقیده در نزد انقلابیون در مدیریت حوادث و وقایع مهم نظیر جنگ و پس از آن بازسازی موجب  بروز و ظهور تشکیلاتی محدود گردید که بعدها نام جپ و راست را  به تقلید از کشورهای مردم سالار بویژه سیاستمداران غربی و غرب زده بر سر زبان ها انداخت که نمونه ی بارز این جهت ها !! را می توان در دوران ریاست جمهوری آیت الله هاشمی رفسنجانی جستجو کرد.

فضای سیاسی دوران سازندگی شباهت زیادی به دوران آزادی های اجتماعی  با پرچم اقتصاد آزاد و فعالیت های اقتصادی و رونق بازار کار داشت که لازمه ی چنین رویکردی ایجاد رابطه سیاسی و اقتصادی با دنیا بود . دولت سازندگی برای ارتباط سیاسی با جهان بویژه غرب با مخالفانی روبرو شد که از طیف انقلابیون سنتی بود. انقلابیون سنتی کسانی بودند که رابطه با دنیایی که تا چند سال پیش از آن در جبهه های جنگ به نفع دولت بعثی عراق تاثیرگذار بودند را بر نمی تافتند از اینرو می توان گفت که هسته ی اصلی نگران ها ی اصولگرا در آن  دوران شکل گرفت.

اصولگرایان که غالبا از نیروهای خدوم و پاسدار آرمان های اولیه انقلاب اسلامی بودند با تقویت خواستگاه ها و اندیشه های خود در صدد آن برآمدند  تا بخشی از قدرت اثرگذار در نیروهای مسلح را نیز در دست بگیرند که با عنایت به  همسویی  اندیشه خیلی زود توانستند دربرابر قوه ی مجریه ؛ صف  آرایی نمایند اما  آن ها در انتخابات ریاست جمهوری نتوانستند اقبال عمومی را بدست بیاورند و اصلاح طلبان به پرچمداری حجت الاسلام سید محمد خاتمی  موفق شدند در ابتدا دولت و سپس قوه مقننه را نیز در دست بگیرند که از آن دوران به نام دوره ی طلایی آزادی های اجتماعی  مخصوصا در سینما و موسیقی  نام برد. اصلاح طلبان علیرغم افت شدید بهای نفت جهانی توانستند جامعه ی کار را راضی نگه بدارند  و مانع از بروز التهابات اقتصادی – اجتماعی نظیر آنچه در دوران حاکمیت  اصولگراین رخ داد بشوند.

اصولگراین توانستند در انتخابات ریاست جمهوری نبض قدرت را در دولت های نهم و دهم به دست گیرند . آنان علیرغم برخورداری از درآمدهای کلان نفتی در مدیریت دلارهای  پر رقم  تزریق شده به کشور موجی از التهابات و نابهنجاری های اقتصادی نظیر تورم افسارگسیخته را نصیب جامعه نمایند که موجب ایجاد شکاف طبقاتی بیشتر و فقیرتر شدن فقرا و غنی تر شدن اغنیا شدند !

افراط و تفریط در هر دوره از دوران سیاسی که گفته شد به چشم می خورد. اگر بخواهیم عدم موفقیت تمام عیار دوران سیاسی سپری شده را بر شمریم  بی هیچ تردیدی می بایست به دوری جستن از عقلانیت کل جامعه و عدم رعایت اعتدال در استفاده ی از صداهای مختلف حاضر در جامعه اشاره و اذعان نماییم. شاید شاه بیت غزل ناهمگون و نازیبای دوره های گذشته ؛ حذف صداهایی و اصرار عملی به تک صدایی بود که این همان مفهوم تغییرات اتوبوسی است که سال هاست تبدیل به رسمی آشکار شده است !

اما اکنون دولتی بر سر کار آمده که مدعی اعتدال و محوریت اندیشه و خرد ورزی است.شعارهای زیبایی که اتفاقا از آرمان های  رفیع انقلاب اسلامی است با این وجود در همین مدتی که از عمر دولت یازدهم می گذرد شاهد اعتراضات صنفی بخشی از نیروهای انقلابی هستیم که تلاش می کنند ایرانیان را به دو گروه خودی و نخودی تقسیم کنند ! انگاشتن  برخی از صاحبان خرد و اندیشه را به نخود ؛ اتفاق تازه ای نیست  هرچند که از شعار عملی پیشین خود یعنی تقسیم حامعه به خودی و غیر خودی عدول کرده اند.

به  نظر می رسد شاهد فصل تازه ای در ادبیات سیاسی کشور هستیم و لازم است که یاران و فرزندان انقلاب اندکی بیشتر در حول محور آرمان های امام که همان خواسته های انقلاب و انقلابیون 1357 می باشد غور کنند و بار دیگر قسم نامه ی انقلاب را مرور و بدان اذعان نمایند و از مادیگرایی و جیفه ی دنیا فاصله بگیرند و به بهانه هایی به ظاهر دینی و فرهنگی بدنبال استبداد رای نباشند.