مُخلصِ خودم هم هستم و قصّ ِ علی هذه ...

وقتی با دوستان می نشینی و دلت میخواهد فارغ از هر درد و رنجی ؛ گل بگی و بشنوی ؛ یا اون جوری که دلت میخواهد نمی شود و یا اینکه  پیامک هایی به دستت می رسه که حالتو میگیره. یادتون هست در شماره قبلی راجع به  فازهای منفی گفتم؟ حالا میخوام بگم همیشه که نمیشه فاز مثبت رو گرفت. نه اینکه مثبت اندیشی بد باشه که اگه بد بود در شماره قبل بر طبل سازگاری اش و شاید هم به زور خود را به ساز او رساندن و چهره خندان کردن و فاز مثبت دادن و اینکه زندگی زیباست ای زیبا پسند و از این جور حرفا نمی گفتم.بگذریم.

توی جمع چهار نفری بودیم و قرار گذاشتیم به مدت یک ساعت بشیم علی بی غم. این اصطلاح علی بی غم از قدیم مرسوم بود واسه ی اونایی که اگه دنیا رو آب ببره اونا رو خواب می بره و همیشه نیششون بی دلیل و با دلیل تا بنا گوش بازه و قص علی هذه! ... که یهویی پیامکی به دستم رسید که در خرمشهر یک تریلی باعث مرگ زن جوان 21 ساله شده. خبر رو که واسه سایرین خوندم ؛ هیچ دلیل موجهی ندیدیم که به فاز مثبت بودنمون یا همون علی بی غم بودنمان ادامه بدیم. بحث بالا گرفت و از آن جایی که حرف حرف میاره کم کم وصل شدیم به حرف و حدیث هایی که  نه میشه بگیش و نه میشه نگیش. اگه بگیش ؛ انواع و اقسام خط و نشون ها برات ردیف میشه که آهای قلم فروش بی وجدان! و قص علی هذه... و اگه هم نگیش ؛ مردم چپ چپ نگاهت می کنن و لابد در دلشون همون بیراه هایی رو بارت می کنن که در خط پیش ذکرش رفت و قص علی هذه....

یکی از همون جمع دوستان  زوم کرد به آمد و شد ماشین های سنگین در دو شهر آبادان و خرمشهر. می گفت :«هیچ جای ایران مثه اینجا نیست که هر تریلی و خاور و ده چرخ و نفت کشی در طول شبانه روز ؛ بی هیچ محدودیتی در سطح شهر جولان بده.» اون یکی گفت : «عبور و مرور یه طرف ؛ پارک کردن ماشین های سنگین جلوی درب خونه هم یه طرف. مگه همین چند وقت پیش نبود که یه جرثقیل !! توی کوچه پارک کرده بوده و بعد به دلیل سست بودن آسفالت کوچه ؛ یه وری میشه می افته روی یه خونه و قص علی هذه؟ »اون یکی از دوستان هم گفت : « سست بودن آسفالت کوچه ؟! آسفالت کوچه برای رفت و آمد ماشین های سبک  ساخته شده نه هیولای آهنی. » اما خداییش تا حالا شده  اونایی که باید به فکر این جور مسایل باشند یه کوچولو به خودشون زحمت بدن و این اوضاع بلبشو رو سامونی بدهند؟ آیا بهتر نیست بجای این که توی خیابونای امیری که اغلب ساعات ؛ زور بزنی  نمی تونی با سرعت 10 کیلومتر هم بری ؛ بساط قبض جریمه ی نبستن کمربند رو نادیده بگیریم و عوض کاشتن دو مامور  قبض به دست در فاصله های چند ده متری از هم  ؛ یه توجهی هم به کوچه پس کوچه هایی داشته باشیم که شده پارکینگ تریلی ؛ از ماک گرفته تا اسکانیا و بنز و خاور و قص علی هذه!

کم کم ترکش های پیامک جان باختن زن 21 ساله در خرمشهر داشت وسعت بیشتری پیدا می کرد.«آقا چرا راه دور بریم توی کوی قدس ؛ مخصوصا از بهار 30 به بالا روز و شبش تریلی و ماشین سنگین  کنار خیابون پارک کردند و به شهادت راهنمایی و رانندگی وزین آبادان ؛ اگه روزی چهار پنج تا تصادف اونجا رخ نده نمیشه که بشه.من خودم هر روز از اون خیابون رد میشم. سر ساعت 12 ظهر که دانش آموزان تعطیل میشن ؛ اوج ترافیک منبعث از تصادفات از میدون طیب تا خود ایستگاه 7 بیداد می کنه. اما در همان ساعت شما اوج تجمع مامور راهنمایی و رانندگی رو در خیابان امیری – باز هم – می بینید و قص علی هذه.».

یکی از دوستان کت چرمی شو در آورد !ما تا اومدیم جو زده بشیم که  اگه بزاریم  تو بزنیش...گفت  گرممه..که خدا پدر و مادرش رو بیامرزه ؛ چون  ما مطبوعاتی جماعت عمرا اگه اهل دعوا و مرافه باشیم.اگه هم گاهی – فقط گاهی – چهار تا کلام  به قول خودمون حرف حساب و بقول برخی « تخریب » می نویسیم واسه خاطر دو چیزه. اول اینکه بچه ی همین شهریم و دلسوزتریم نسبت به  تازه نشین ها. و دوم اینکه به پیر به پیغمبر قسم که یه قانونی هست توی مطبوعات که به صراحت میگه اگه رسانه ای چیزی گفت یا نوشت که  شما احساس کردی یه طرفه رفته به قاضی ؛ حق مسلّم شماست که جوابیه بدی و اون رسانه هم وظیفه شه جوابیه شما رو کامل و بی کم و کاست منتشر یا منعکس کنه. من موندم که چرا بعضی ها به خودشون زحمت جوابیه دادن نمی دن و بیشتر مایلند از طرقی دیگر جوابیه بدهند و قص علی هذه!

دوستمون که کت چرمی شو درآورده بود دوباره سردش شد و کتش رو پوشید و اتفاقا خیلی هم روم شد که البته این تغییر مزاج اون هم در کمتر از چند دقیقه برامون علامت سووال شد که ترجیح دادیم نپرسیم و بگذریم!

بحث تردد ماشین های سنگین بر تمام نشست فرهنگی – خبری ما چهار تن خیمه زده بود که از شیشه ی کافه ای که نشسته بودیم دیدیم که یه اتوبوس خط واحد در حالی دود اگزوزش تمام خیابان را برداشته بود ؛ نعره کنان  ؛ خیابان را طی مسیر می کرد. یکی از دوستان نیشخندی زد و گفت :« هر چه بگنند نمکش می زنند...بعد شهرداری مصره تا از پالایشگاه حق آلایندگی بگیره ؛ حالا با این اتوبوس دودزا و هوا آلوده کن ؛ تکلیف حق آلایندگی هوا چی میشه؟» من گفتم : « بد نیست یادی هم بشه از ماشین های فضای سبز شهرداری آبادان که وقتی کنار بلوارها در حال آب پاشی چمن ها هستند ؛ چه دودی تو حلق خلق ا... می کنند. مخصوصا این که زمان آبیاری شون یه جورایی همراه و همگام با پیک تردد انبوه اتوموبیل های شهری است و قصّ علی هذه.»

یواش یواش داشت حرفهامون ته می کشید که یکی از دوستان رفت توی فکر. همه ساکت شدیم. او غرق در فکر بود. انگار شرمنده شده بود از لبخندهای چند لحظه پیش. ما همچنان سکوت کردیم. آروم سر بلند کرد و گفت:«جواب مرگ اون خانم 21 ساله برعهده ی کیه؟ بیمه پول خونش رو میده اما  جبران زخمی که بر سینه ی خونواده ش نشسته رو کی میخواد جبران کنه؟ ای کاش شرح حال این نشست شیرین دوستانه که با یک خبر بد ؛ تلخ شد رو می شد به جامعه و همه ی آدمهاش از صاحب منصب گرفته تا شهروندانش منتقل کرد. ای کاش می شد ...» نگاه ها به سمت من رفت. دوستان با دانایی اینکه من می تونم همچین کاری کنم بهم نگاه می کردند و من هم قول دادم مشروح این نشست صمیمی رو بی کم و کاست منتشر کنم.

به راستی چی میشد  در جواب این همه درد دل های دوستانه ؛ کسی یا کسانی پیدا می شدند  که احساس مسوولیت کنند و نه جوابیه که یادداشتی بر این چند سطر بنگارند و ثابت کنند که برای پرسش های بیشمار شهروندان جواب هایی دارند. جواب هایی که می تواند به تحکیم رابطه ی بین ما و اونها بیانجامد.

برای تهیه ی این گزارش به دنبال تیتری بودم که شاید ...شاید سهم منو نشون بده در انتقال باید هایی که حق شهروندی است بی هیچ نگاه تبلیغ مداری که این روزها بد جوری باب شده. برای همین ؛ تیتر زدم : مخلص خودم هم هستم! و قص علی هذه!!