۳۶ تابستان داغ از جهنم سینمارکس آبادان و جزغاله شدن حدود ۴۰۰ هموطن آبادانی در یکی از بزرگترین سونامی های تروریستی قرن می گذرد.
پرداختن به عمق فاجعه ی سینما رکس بدن هر انسان آزاده اندیش را به لرزه در می اورد. این که حدود ۶۰۰ انسان بی گناه برای تماشای یک فیلم به سینما بروند و به یکباره آتش قهر نادانی ها و اوج جهالت ها دامن گیر آنان بشود و نزدیک به ۴۰۰ تن زنده زنده در کوره آدم سوزی رکس سوزانده بشوند قلب ها را می آزارد.
سینما رکس سوخت تا آتش بر دل آبادانی ها بیافتد و پس از سپری شدن بیش از سه دهه همچنان بوی دود آن حلق ها را آزار بدهد.دادگاه این جنایت بزرگ در شهریورماه ۵۹ در محل سینما تاج(نفت)آبادان به شکل علنی برگزار شد و حجت الاسلام موسوی تبریزی ریاست آن دادگاه را بر عهده داشت .
دادگاه ویژه محاکمه متهمین به ریاست آیت‌الله موسوی تبریزی که مستقیما از حضرت امام مامور این پرونده شده بود تشکیل شد. نشست‌های دادگاه در سالن سینما تاج برگزار شد و محاکمه علنی از رادیو و تلویزیون آبادان پخش شد. نشست‌های دادگاه یکسره از شبکه تلویزیونی آبادان پخش شد.
در ۲۸ امرداد ماه ۱۳۵۷ سینما رکس آبادان را آتش زدند و در آن آتشسوزی ۴۳۳ تن زنده زنده سوختند. شمار زیاد کشته شدگان در این رویداد دهشتناک سبب ناآرامی‌ها در آبادان و دیگر شهرهای ایران شد.
مردم آبادان در شوک فرورفتند شمار کشته‌شدگان در آتش سینما رکس آبادان نخست ۳۷۷ تن اعلام شد و چندی پس از آن شمار کشته‌شدگان به ۴۳۰ تن فزونی یافت و به آگاهی مردم رسید. کارکنان گورستان آبادان از ۶۰۰ تن کشته‌ی دفن شده یاد می‌کردند. کارکنان سینما رکس گفتند که در آن شب، ۶۵۰ بلیت فروخته شده بود. بسیاری از کسانی که در سینما بودند بدن‌هایشان چنان سوخته شده بود که قابل شناسایی نبود.
ناصر تقوایی این روزها جز تدریس و مطالعه کار دیگری انجام نمی‌دهد و می‌گوید؛ دلش می‌خواهد در فضای بدون سانسور کار کند. چون تنها در این زمان است که می‌تواند با افتخار؛ تمام قد بایستد و از فیلمش به عنوان یک اثر که حرفی برای گفتن دارد؛ دفاع کند.
تقوایی از استثناهای سینمای ایران است. فیلمساز باتجربه‌ای که کم فیلم می‌سازد ولی از استادان سینما به حساب می‌آید. در کارنامه فیلمسازی او؛ تنها ۶ فیلم بلند و یک اپیزود از فیلم بلند (اپیزود «کشتی یونانی» از مجموعه «قصه‌های کیش»۱۳۷۷) دیده می‌شود که سه تای آن را قبل از انقلاب و سه تا را پس از انقلاب ساخته است. تقوایی یک سریال مشهور هم ساخته که مردم او را بیشتر با این مجموعه می‌شناسند. «دایی جان ناپلئون» نوشته ایرج پزشکزاد. اما پیش‌از همه اینها تقوایی مستندساز است. «تاکسی‌متر» که در سال ۱۳۴۶ برای تلویزیون ساخته شد، نخستین فعالیت او در عرصه فیلمسازی محسوب می‌شود. مستندهایی چون «مشهدقالی»، «فروغ فرخزاد»، «اربعین» و «بادجن» مهمترین مستندهای تقوایی‌اند. او پس از انقلاب نیز مستند «تمرین آخر» (۱۳۸۳) را با موضوع تعزیه ساخت.
معاون بازرسی سازمان صنعت، معدن و تجارت خوزستان گفت: هیچ واحد نانوایی آزادپز در استان حق فعالیت ندارند.
علی‌محمد رحمانی‌زاده اظهارکرد: فعالیت این واحدها ممنوع است و در صورت مشاهده اقدام به پلمپ و جمع‌آوری آن‌ها خواهیم کرد.
سینما رکس آبادان در شب هنگام ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ و در حین نمایش فیلم گوزن‌ها دچار آتشسوزی گردید و قریب به اتفاق حاضران در سینما زنده در آتش سوختند. تحقیقات حاکی از عمدی بودن حریق بود. همزمانی این رویداد با اعتراضات انقلاب ۱۳۵۷ و طولانی شدن رسیدگی به آن در سالهای بعد از انقلاب، گمانه‌های مختلفی را پیرامون عاملان این حادثه ایجادکرد.
مرداد در خوزستان شهرت دارد به ماه خرماپزان، گرما بعضی روزها از ۵۰درجه هم می‌گذرد و در اصطلاح می‌گویند «جهنم شده هوا، جهنم!» اما آخرهای مرداد، یعنی درست ساعت ۹شب ۲۸مرداد برای مردم خوزستان به‌خصوص آبادانیها که برای گریز از گرما این وقت را به خیابان و پارک و سینما می‌روند، معنای دیگری هم دارد که نزدیک به همان اصطلاح جهنم‌شدن آسمان و زمین است؛ جهنم سینما، فیلم گوزن‌ها، سوختن ۷۲۸نفر در سینمای ۹۰۰نفره رکس، جان‌باختن ۳۷۷نفر از شهروندانی که در ساعت‌های پایانی شب وقتی که داشتند فیلمی از مسعود کیمیایی را که گفته می‌شد علیه شاه ساخته شده، تماشا می‌کردند.
پس از مدیرعاملی عیسی زاده در صنعت نفت آبادان ؛ همان طور که انتظار می رفت مثلث حاشیه ها و باندبازی های درون باشگاهی نیز در این تیم آغاز شده است.نفت آبادان امروز را باید فقیرترین تیم فوتبال لیگ دسته یک بر شمرد چرا که جذب مربی و بازیکن را به دقایق پایانی سپرد تا از این رهگذر بتواند توجیه گر فصل پیش رو باشد.
درست است که در مستطیل سبز ؛ توپ گرد هر آن امکان علتیدن به سمت و سویی دارد و نمی توان نتایج را از قبل پیش بینی نمود اما قبول کنیم که پیش بینی نتایجی که این نفت در فصل پیش رو ببار خواهد آورد چندان دور از سترس نیست.
سید چاقوی دسته سفید زنجونی رو در دست می‌چرخاند و به شکم هرویین‌فروش می‌زند. نه یک بار، چندین بار شاید ده بار، به خاطر دزدیدن جوانی خودش و ده تا جوون عین خودش. به خاطر خوار و ذلیل شدنش…به خاطر زندگی‌هایی که به آتش کشیده است. اما این آتشی نیست که حالا حالاها بشود خاموشش کرد. آتش یک باره میان تاریکی شعله می‌کشد و به قد آبادان بالا می‌رود. آن قدر بالا می‌رود که روزنامه‌های عصر فردا با تیتر بزرگ سیاه رنگشان بنویسند: ۶۰۰ نفر را در سینما رکس آبادان زنده زنده سوزاندند.
در آن شب ۲۸ امرداد ۱۳۵۷ خورشیدی ۶۰۰ نفر شمع همۀ خانه‌های عزادار آبادان شدند. در آن لحظه‌های پر از اضطرار و اضطراب اما هیچ کس ندید دستی را که کبریتی که شعله این آتش بزرگ شد در جیب پنهان کرد. در آن لحظه که همه به فکر نجات کسانشان بودند که جلوی چشمشان می‌سوختند، سایه مردی را ندیدند که هراسان‌تر از بقیه از شعله‌ها می‌گریخت تا آتشی را که به پا کرده دامنش را نگیرد. سایه مردی که ششصد نفر را همزمان با آتش گرفتن «سید» و «قدرت» در آن صحنه پایانی به آتش کشید.
