رزمندگان؛ایثارگران و خانواده معظم شهدای آبادان خواستار انتقال مزار شهید دریاقلی سورانی به آبادان شدند.
رزمندگان؛ایثارگران و خانواده معظم شهدای آبادان طی نامه ای خطاب به خانواده شهید معزز و معظم دریاقلی سورانی خواستار پیگیری انتقال مزار آن شهید بزرگوار که معروف و مشهور به «ناجی آبادان» می باشد شدند.
متن این نامه که در اختیار رسانه اجتماعی اروندپرس قرار داده شده است خطاب به بازمندگان بویژه خانواده محترم شهید دریاقلی سورانی می باشد :
دشت ذوالفقاری آبادان ، یادمان شهدای فداییان اسلام می شود!
عنوان بالا وقتی آزاردهنده می شود که بدانیم اصلا چنین دشتی در آبادان وجود خارجی ندارد. و دردآورتر آنکه این عنوان جعلی از سوی ستاد مرکزی راهیان نور کشور به مسوولان آبادان نیز ابلاغ شده است بی آنکه مخالفتی با آن صورت بگیرد!
حامد عطشانی ؛ اسامی شهیدان عملیات مردمی و حماسه ی مادگار مردم آبادان و تعدادی از نیروهای شهربانی ؛ ژاندارمری و نیروز زمینی ارتش ؛ در نهم آبان ۱۳۵۹ در منطقه ی ذوالفقاری آبادان و در حاشیه نخلستان ها رخ داد را منتشر کرده است . او در ابتدا ذکر کرده که « آنهایی که در معرکه و یا در شهر در تاریخهای هشتم تا دهم آبان ۱۳۵۹ شهید شدند و یا زخمی شده و چندروز بعد شهید شدند». روحشان شاد و نام و یادشان جاویدان باد.
امروز نهم آبان ۱۳۹۵ بود و در چنین روزی عده ای از رزمندگان آبادانی نهم آبان ۱۳۵۹ میزبان مقامات و مسوولینی بودند که بقول مجری برنامه بزرگذاشت حماسه مردمی نبرد ذوالفقاری ؛ باید نشستن بر روی زمین ناهموار را تجربه کنند!
حاج قاسم صادقی را باید رزمنده ی پاینده ای دانست که با استفاده از اصل غفلت ؛ توانست کاری کند کارستان. توانست در نقطه ی برخورد متجاوزین و مدافعین خانه ای بسازد امن برای عروس و پسر و نوه هایش. او توانست در روز روشن تانک های غنیمتی دیگران را به نام خود زده و از جلوی چشم مدافعان واقعی آبادان رژه ببرد!
قصه ی دژ ذوالفقاری حالاحالاها تمامی ندارد و یک رزمنده که خود را تنها بازمانده ی گروه موسوم به فدائیان اسلام ابتدای جنگ و نه آن فدائیان اسلامی که من و شما سراغشان را داریم ؛ آمده و با هوش و فراست و موقعیت شناسی که معمولا ما جنوبی ها فاقد آنها هستیم ؛ برای خود دفتر دستک و خاکریز و تانک و … فراهم کند و بغل دست یادمان شهید تندگویان جا خوش کند.
نهم آبان ماه یادآور حماسه سازان دفاع مردمی کوی ذوالفقاری آبادان و دفاع جانانه مردم شهر با دستان خالی برابر دشمن تا بن دندان مسلح است، شهری که حدود یک سال در محاصره بود، ولی هرگز سقوط نکرد.
جنگ و بقول معروف و مشهور دفاع مقدس ؛ خوب و بدهای زیادی داشت که ارزانی گوشت و پوست و استخوان آدم هایی شد که یا از روی غیرت و تعصب و یا احساس تکلیف و تدبر و بصیرت ؛ آویزان چلچراغش شدند تا مثل شمعی روشن بمانند و همه را به این نظر بیاندازند که نور از چلچراغ است و نه سوختن آن ها.
آبادان ؛ نگین درخشان ۸ سال دفاع مقدس است که در طول آن سال های پرحماسه ؛ تا پرتگاه سقوط پیش رفت اما با مقاومت جانانه ی فرزندان برومند خود از آغوش مام میهن جدا نشد و تا به ابد ترجمان بلامنازع مقاومت شد و رزمندگان دلیرش هر یک اسطوره ای شدند تا نظام الهی جمهوری اسلامی ایران به آبادان و آبادانی افتخار کند.
حماسه کوی ذوالفقاری در روز ۹ آبان ۵۹، ادامه حماسه بزرگ مقاومت ۳۴ روزه مردمی در خرمشهر بود با این تفاوت که بعد از گذشت چهل روز از شروع تجاوز دشمن نیروهای مردمی و مدافعان آبادان خود را یافته بودند و به یک سازماندهی و انسجام نسبی دست یافته بودند. [۱]و با پشت سر گذاشتن تجربه جنگ در خرمشهر به خود باوری و اعتماد به نفس رسیده بودند و دوست و دشمن را شناخته بودند آنها با اطلاع از وضعیت مدیریت و فرماندهی حاکم بر صحنه عملیات دیگر مانند مدافعان خرمشهر منتظر عملی شدن و عده های مسئولین و رسیدن واحدهای سازماندهی و سلاحهای سنگین نبودند از طرفی با بسته شدن راههای زمینی منتهی به آبادان توسط دشمن امکان رسیدن نیرو و تجهیزات هم وجود نداشت. بنابراین عزم خود را جزم کرده بودند تا با اقتدا به شهدای کربلا در یک نبرد عاشورایی هر طور شده از سقوط آبادان جلوگیری نمایند.
