قاسم علیزاده عیدانی اظهار کرد: دفتر انجمن هنرهای نمایشی آبادان با همکاری اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی آبادان با هدف خلق تجربه های نوین در عرصه هنرهای نمایشی و تولید آثار نمایشی خلاق در عرصه هنر دفاع مقدس جشنواره تئاتر آبادان یادواره دفاع مقدس و شکست حصر آبادان را در مهرماه سال ۱۳۹۳ با حضور شهرستان های آبادان، خرمشهر، شادگان و ماهشهر برگزار می کند.
صدا میگه ؛ بچه های آبادان ، شرجیا بازم میان . یادش بخیر اون روزا که آبادان حال و روزی داشت ، از نیمه های اردیبهشت به بعد انگار بازارها سر زنده تر و شاداب تر از زمستون می شد ، بوی سبزی های معطر که از نخلسون بدست میومد مخصوصاً ریحوناشون بازاره بر می داشت یا بوی سبزی ماهی ، گشنیز و جعفری ! تو هر بازاری سبزی فروشا و ماهی فروشا نزدیک هم بودن الان هم در بوشهر و سایر بنادر جنوب هنوز همونطوره ، اوج شلوغی بازارها بین ساعت ۹ تا یازده صبح بود وبعد رفته رفته فروکش می کرد ، تا چشم کار می کرد کسبه خرده فروش نشسته بودند و بامیه و گوجه و خیار گلدار می فروختند . دیگه از سرما خوردگی های زمسون هم خبری نبود که آدم مجبور باشه همش پرهیز کنه ! همه چیز می شد خورد ، ساعت دوازده ظهر بوی ماهی صبور که از توی تنور هر خونه ای میومد کوچه ها را بر می داشت ! شور و هیجان و صفای بازار ها دیدن داشت ! از تیرماه به بعد که شرجیا شروع می شد و لباسها به بدن ها می چسبید همه سعی می کردن یه کمی زودتر برن بازار که زود هم بر گردن خونه ، ساعت ده که می شد صداهای مختلف بازاره بر می داشت و هرکدام با لهجه خاص خودش یه چیزی فریاد می کرد ، ماهی فروشان و سبزی فروشان همه از آبادانی های عرب زبان بودند و هر کس متاع خودش را داد میزد : ” بیا ماهی تازه ، بیا ماهی تازه ، اصبور ، بیاح ، سرخو، سنگسر، شانک ، روبیان ( میگو ) ، ماهی یادت نره ها! خارو هم داریم ارزون ِ ارزون ” و سبزی فروش در حالی که با برگ نخل ، سبزی ها را دسته می کرد و تاب می داد و گره میزد ، داد میزد :
” بدو بیا سبزی تازه ، مال همین امروز ، کُررات ، ریحان ، بربین ، شاهی !
چند صباحی از بازنشستگی مردی که از آبادان نرفت(!) می‌گذرد، رفتنی که برای دیگر همکارانش- قبل و بعد از فراغت اداری- شکل بایدی به خود گرفته است؛ شاید اگر به دنبال پیدا کردن دلایل برای انجام این گفت‌وگو می‌گشتیم این «نرفتن» از آبادان هم جایی در انبوه بهانه‌ها پیدا می‌کرد، اما با علی پارسا، که روزگاری روایتگر هر روزه قصه آبادان و نفت آن در روابط عمومی پالایشگاه دیارش بود و روزی دیگر رئیس هیئت مدیره باشگاه ورزشی نفت این شهر، در جایی که تیترهای قاب شده در آن خود تبدیل به سوالی در انبوه سوال‌هایمان در این مصاحبه شد- باز هم به بهانه‌ای کلی به نام «آبادان» و این بار، درسی که به دنیا داد گفتیم و شنیدیم؛ آبادانی که به قول پارسا؛ با وجود توان جهان شمول بودنش، گاهی حتی یک سیم کارت تلفن همراه هم می‌تواند در سرنوشتش نقش ایفا کند.
این روزها نسل بعد از جنگ هر کجا به مبحثی در خصوص آبادان ورود می‌کند بیشتر شنونده بالندگی به«بود»های شهرش است؛ بالندگی‌ای که البته به تعبیری «اعتیاد نوستالژیک» نیز تفسیر شده می‌شود.
وقتی به دفتر هفته‌نامه شما هم وارد می‌شویم قاب‌هایی که به دیوار نصب شده و حاوی تیترهای نخست نشریه‌تان در چند سال اخیر است با وجود اینکه ذاتا قصد منفی صحبت کردن را ندارند اما شجاعت رسانه‌ای را گواه داده و پرداختن به رسالت را بروز میدهند، ما هم اگر از گذشته می‌گوییم یا به داشته‌های قبل‌مان می‌بالیم نشان از این است که به هویت‌مان تکیه داریم ولی درد آنجا شروع می‌شود که عده‌ای این هویت را نشناخته و با جغرافیای شهری و اجتماعی آبادان آشنا نیستند.
افرادی که به تفسیر شما با جغرافیای شهری و اجتماعی آبادان آشنا نیستند را«غیر بومی» بنامیم؟
بحث جدایی‌سازی بومی و غیربومی شاید به غیر از تفکیک‌پذیری این دو جمعیت در مباحث ورزشی آن هم با توجه به وجود تکنیک‌های ذاتی این فعالیت اجتماعی در آبادان، نباید در حوزه‌های دیگر وجود داشته باشد.
آبادان پس از ۱۷ سال بر سکوی افتخار کشتی آزاد خوزستان ایستاد.
رییس هیات کشتی آبادان در خصوص مسابقات کشتی قهرمانی نوجوانان استان خوزستان گفت:این مسابقات به میزبانی اهواز برگزار شد و طی آن ۱۱۵ کشتی گیر از ۱۴ شهر استان خوزستان با یکدیگر به رقابت پرداختند.
روز ۱۷ مردادماه همزمان با سالروز شهادت شهید محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی در افغانستان در سال ۱۳۷۷ روز خبرنگار نام گرفته است.
شهید رهبر در سال ۱۳۳۶ در آبادان به دنیا آمد. پدرش سال‌ها در استان خوزستان خبرنگار بود ولی استعداد غلامرضا او را به وادی گویندگی و کار خبری کشاند. او در سال پنجم دبیرستان دوبار پشت سر هم عنوان قهرمانی را در مسابقات گویندگی دانش آموزی در سطح استان کسب نمود.
روز ۲۸ مرداد سالروز آتش‌سوزی در سینما رکس آبادان است. سال ۱۳۵۷در چنین روزی و درست در فردای روزی که سینما آریای مشهد به آتش کشیده شد، سینمای رکس آبادان با بیش از ۴۰۰ نفر از تماشاچیان آن در آتش سوخت و از آن جز تلی از خاکستر بر جای نماند. مطبوعات داخلی و رسانه‌های دولتی وقت ، این آتش‌سوزی را به انقلابیون نسبت دادند. ۱
وقتی نمایندگان ملت خوزستان در نطق هایشان به حجم بالای محرومیت های استان خوزستان اشاره می کنند احساس بدی سراسر وجودمان را فرا می گیرد. احساسی که بیش از آن که به حال و روزمان غبطه بخوریم وحشت تمام وجودمان را فرا می گیرد.
در آغازین روزهای تهاجم وحشیانه ی استکبار جهانی و به عاملیت صدام افلقی این ما خوزستانی ها بودیم که اولین تیرهای جنگ را بر تن خریدیم و فرزندان خوزستان بودند که قهرمانانه جلوی صفوف به هم فشرده ی تانک و زره پوش های دشمن ایستادگی کردند و آن حماسه ها را خلق کردند.
شنبه ی ۲۸ امرداد ۱۳۵۷ روزی بود گرم و مردم شهر با وجود چندین سالن سینمای فعال در شهر سینما رکس را بخاطر اکران فیلم ایرانی اش در ساعت ۹ شب – بعد از افطار – انتخاب کرده بودند. فیلمی که آوازه ی انقلابی بودن آن در نشریات پیچیده بود و حال سینمایی این فیلم را نمایش می داد که کمتر سابقه داشته فیلم ایرانی نمایش دهد!
سینما رکس آبادان در شبانگاه ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ در اتش سوخت و صدها تماشاگر را در خود سوزاند.فاجعه ای ملی که حضرت امام (ره) طی پیامی عزای عمومی اعلام کردند و اینک چند سالی است از صفحه تقویم مناسبت ها بی هیچ توضیح و دلیلی حذف شده است .بنا داریم در سلسله مقالاتی طی ۱۰ روز مانده تا این تلخ برگ ؛ رسالت خود را در روشنگری به انجام برسانیم.
یکی بود یکی نبود شهری بود و شهریارانی.شنبه بود. ۲۸ امرداد ۱۳۵۷٫تمام کشور در شور انقلاب بود و آتش انقلاب هر لحظه بیشتر و بیشتر زبانه می کشید.آبادان نیز چون دیگر شهرها پر جنب و جوش بود و شهریارانش روزی چند نوبت با برپایی تظاهرات بر علیه رژیم شاه ارابه ی انقلاب را به جلو حرکت می دادند.
شهر آبادان معدن مردانگی است. معدنی از مردانی که روزی روزگاری خانه و خانواده را راهی مکان هایی امن کردند و خود ماندند تا برای سقوط نکردن شهر و دیارشان جان بدهند.
۳۱ شهریور ۵۹ بود که زنگ آزاردهنده و پرهیاهویی شنیده شد که خبر از سرک کشیدن بی شرمانه ی همسایه ای از دیرباز نااهل را فریاد می زد. دولت نااهل صدام افلقی زمانه را مساعد عقده گشایی های خود تشخیص داده بود و با کمک مستقیم اربابان صهیونیستی و دولت های حاشیه نشین خلیج همیشه فارس یورش همه جانبه ی خود را به سمت ایران اسلامی آغاز نمود.
