خبرنگاری درآبادان یعنی …..

مطبوعات و به تبع آن خبرنگاری رکنی از ارکان جامعه ی هوشمند و هوشیار جامعه و به تعبیری رکن چهارم محسوب می شوند.میان انواع گوناگون دموکراسی، تفاوت‌های بنیادین وجود دارد. بعضی از آنها نمایندگی و قدرت بیشتری در اختیار شهروندان می‌گذارند. از «حکومت اکثریت» به عنوان خاصیت اصلی و متمایزکنندهٔ دموکراسی نام می‌برند. در جامعه ی دموکراتیک ؛ قانون فصل الخطاب است و هر جریانی که قانون را به نفع خود تفسیر و تاوبل نماید ؛ مغضوب مردم بویژه آن بخش از جامعه که در حوزه اطلاعرسانی و اندیشه فعالیت می کنند قرار می گیرد.

فرمانداری ویژه به چه معناست؟

براساس مصوبه  دولت (14/5/1386) جمعیت  250هزار نفری شهرستان وجمعیت  125هزار نفری مرکز شهرستان و فاصله شهرستان از مرکز استان  125کیلومتر از شرایط تعیین فرمانداری ویژه است. بر این اساس و طبق مصوبه دولت وزارت کشور مکلف شد که در شهرستان های شاهرود، آبادان، خوی، مراغه، زابل،سیرجان، مهاباد، دزفول، تربت حیدریه و ایرانشهر نسبت به دایر کردن فرمانداری ویژه اقدام کند. هیات دولت به منظور ارایه خدمات مناسب و نظارت بر انجام فعالیت های دستگاه های اجرایی در شهرستان های بزرگ، شاخص های تعیین فرمانداری ویژه را اعلام کرد. به گزارش دبیرخانه شورای اطلاع رسانی دولت، هیات دولت، وزارت کشور را مکلف کرد که بدون ایجاد هرگونه بار مالی در شهرستان هایی که واجد شرایط هستند، به منظور ارایه خدمات مناسب و نظارت بر انجام فعالیت های دستگاه های اجرایی نسبت به دایر کردن فرمانداری ویژه اقدام کند. در این رابطه حجت الاسلام محمدحسین موسی پورمعاون حقوقی و امور مجلس وزیر کشور گفت: به پیشنهاد وزارت کشور و تصویب هیات دولت،  40روستا به شهر،  28بخش به شهرستان و  10شهرستان به فرمانداری ویژه ارتقا یافت. به گزارش روابط عمومی وزارت کشور، موسی پور خاطرنشان کرد: این تصمیم با توجه به شعار محوری دولت نهم مبنی بر تحقق عدالت در همه سطوح، از جمله عدالت اجتماعی و عدالت اداری و لزوم بررسی و اتخاذ راهکارهای مناسب، ضروری به نظر می رسید. معاون وزارت کشور تاکید کرد: سطوح تقسیمات کشوری اکنون به لحاظ وسعت جغرافیایی و پراکنش جمعیتی از تعادل و توازن لازم برخوردار نیست و به دنبال آن ساختار مدیریت سیاسی و اجرایی بعضی از مناطق نیز دارای چنین وضعیتی است. رئیس شورای اطلاع رسانی وزارت کشور افزود:برای ایجاد تسهیلات اداری بیشتر و ارائه خدمات مناسب و نیز نظارت بر فعالیتهای دستگاه های اجرایی با رویکرد عدم تمرکز و افزایش اختیارات مدیران محلی، در  10شهرستان بزرگ فرمانداری ویژه تعریف شد تا با افزایش اختیار فرماندار و ارتقای سطح اداری دستگاهها امکان خدمت رسانی روان تر و بهتر فراهم شود.

میزبانان محروم از طلای سیاه!

راجع به حذف شهر آبادان از لیست مناطق محروم در سال 1389 مطالبی را نقل می کنم .

سید شریف حسینی نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی در نطق میان دستور خود به تاریخ 24/3/1389در صحن علنی مجلس در بخشی از سخنانش می گوید:

«من از خوزستانم!

همان خوزستانی که معبر آسمانی مردان خدا بود.
همان خوزستانی که خیابان‌هایش دروازه عبور سفیران عابدی بود که با خون وضو ساختند.
همان خوزستانی که مرز جوانمردی و رشادت ملت ایران است.
همان خوزستانی که امروز غبار دلتنگی بر شانه‌هایش سنگینی می‌کند.
همان خوزستانی که چشم امید به دستان شما دارد، ولی امروز تنهاست.
امروز خوزستان محروم است و باید مرهمی بر زخم‌های این استان تنها بود.

دفاع جانانه‌ای که اهوازی‌ها از حریم وطن کردند، ایثاری که خرمشهری‌ها در 35 روز مقاومت آغاز جنگ، در تنهایی و مظلومیت از خود بر جای گذاشتند، رشادتی که آبادانی‌ها در طول یک سال محاصره از خود نشان دادند، رنج‌هایی که سوسنگردی‌ها، دزفولی‌ها، اندیمشکی‌ها و همه خوزستانی ها تحمل کردند، بدهی سنگینی را برای ما رقم زده است، آیا وقت آن نرسیده که دین خود را آن هم پس از بیست سال تأخیر بپردازیم؟

مردم خوزستان خسته از وعده‌های عملی نشده، اسیر شعارهای مسئولان شده‌اند و بهانه ‌ای برای پر کردن اوقات پشت تریبون آنها، و نگاه ویژه به خوزستان یک شعار است.

نامه ای به آبادان ۹۲

امسال هم گذشت.دروغ است بگوییم به تندی باد .روزهای پر التهاب در این شهر بسیار بودند و چه به سختی عبور کردیم از روزها و شب هایی که  از سر بی تدبیری و بی مسوولیتی  برخی ؛ آبروی شهر و مردمش را در رسانه های داخلی و خارجی  تاراج  زده دیدیم .سال ۹۲ آبادان؛ سال بسیار بدی  در حوزه ی  صداقت بود.

شهرداری آبادان؛خفته ی زیبا

شهر ما خانه ی ماست و برای این خانه باید که برنامه داشت.بیش از ربع قرن از پایان جنگ تحمیلی می گذرد و طی این عمر ؛ سکانداران دپارتمان شهرداری آبادان بیش از آنکه نگاه اصولی به مقوله ی عمران و زیبایی آبادان داشته باشند ؛ سیاست بزک کردن چند خیابان و محله را در دستور کار خود داشته اند. سیاستی کاملا نخ نما شده و حتی خنده دار.

گرچه طی سال هایی شاهد جرکت هایی سازنده – هر چند محدود – از سوی برخی شهرداران آبادان بوده ایم اما با نگاهی اجمالی به اوضاع نامناسب این شهر از حیث فضای سبز؛ مبلمان شهری ؛ نظافت عمومی ؛ اوضاع رقت بار بازار و کیفیت نامناسب آسفالت کوچه ها و محله ها و بسیاری از خیابان ها در می یابیم که نمی توان به مجموعه ی مدیریتی شهرداری آبادان از پایان جنگ تا به چند روز مانده تا نوروز ۱۳۹۳ نمره ی قابل قبولی داد.

در این یادداشت بی آنکه فعالیت و تلاش های شهردار فعلی آبادان را کم ارزش ارزیابی کنیم ؛ بنا به فعالیت های چشمگیرتر این تیم مدیریتی ؛ ضمن قدردانی از مهندس شیرازی و یارانش لازم است به مواردی اشاره نماییم که انتظار می رفت در دوره ی مسوولیت شیرازی – لااقل – قدم هایی در جهت رفع آن ها برداشته می شد.

۴۰ درصد از حق آلاینده های پالایشگاه آبادان به خرمشهر داده شد!

یازده میلیارد تومان مبلغی است که پالایشگاه آبادان بابت انتشار آلاینده هایی که روانه ی محیط زیست می کند می بایست بپردازد. خبر مربوط به این حجم پول در سال گذشته (۱۳۹۱)همسایگان دیوار به دیوار آبادان یعنی شهرهای خرمشهر و اروندکنار و نیز بخش های مینوشهر و چوئبده و روستاهای حوالی آنان را به اعتراض واداشت تا قدری از این پول را تصاحب بشوند . این اتفاقات پس از آن صورت گرفت که موضوع تجمیع از سوی استانداری خوزستان مطرح شد که منجر به اعتراض شدید شهرداری آبادان گردید تا جایی که شهرداری آبادان در حرکتی نمادین طی دو روز از آمد و رفت خودروهای پالایشگاه به دلیل پرداخت نکردن عوارض خودرویی با کمک راهنمایی و رانندگی این شهر جلوگیری کرد. پس از آنکه شهرداری آبادان  با استفاده از ابزار قانونی  موفق شد این مبلغ را در خزانه ی خود سرازیر کند موج تازه ای از لابی ها  صورت گرفت تا اینکه امروز خبر رسید که  از سهم شهر آبادان از محل آلاینده ها ؛ ۴۰ درصد به حساب خرمشهر واریز شده است.

از سویی دیگر رییس محیط زیست آبادان اعلام نموده است که به خاطر شرایط اقلیمی و جهت باد ؛ تقریبا در تمام طول سال آلاینده های صنایع خرمشهر به سمت آبادان انتقال می یابد که  این آلاینده ها نقش بسزایی در آلودگی هوای شهر آبادان دارند.

ساختمان های مخروبه در آبادان ساماندهی می شوند؟!

چندی پیش شهردار آبادان اعلام کرد که آبادان را به سنگاپور دوم تبدیل خواهم کرد! البته آرزو بر هیچ کس عیب نیست اما اگر شهردار یک شهر چنین آرزویی بر زبان بیاورد از دو حالت خارج نیست . اول : تازه وارد بودن. دوم: اعتماد به نفس بالا. در خصوص اولی نمی توان شیرازی را شهرداری تازه وارد قلمداد کرد. او سال هاست که در شهرداری آبادان و اهواز مسبوق به سابقه است و حد اقل سالی یکبار مورد تشویق مسوولان استان و کشور قرار میگیرد . می ماند حالت دوم.

از وضعیت مدرسه ناشنوایان و نابینایان آبادان بیشتر بدانید

آموزشگاه ناشنوایان و نابینایان شمیم شهرستان آبادان از سال ۱۳۷۴ با مدیریت آقای مختار ارشدنیا( راهبند) آغاز بکار کرد. تا پیش از آن تنها مدرسه استثنایی آبادان ؛ باغچه بان نام داشت که حوالی زیارتگاه سید عباس ( ایستگاه ۱۲ ) بود که البته الان هم  با همان نام به فعالیت مشغول است.

استراتژی غم و اندوه در آبادان !

با پیروزی انقلاب اسلامی و حاکمیت ارزش های والای اسلامی و عقیدتی در بخش فرهنگ جامعه موجی از نشاط و بهجت دینی و مذهبی آحاد ملت را فرا گرفت.با اغاز جنگ تحمیلی ؛ این بهجت و نشاط تقویت شد که حاصل آن مقایسه ی تطبیقی تاریخ صدر اسلام  با وقایع آن روزها بود که البته این مقایسه طی چند سال اخیر مجددا طی تحولاتی که در کشور بویژه پس از اوج تحریم ها روی داد جانی دوباره گرفته اند.

یکی از مواردی که ذهن بنده را به خود مشغول داشته  ؛ مقایسه ی اوضاع سخت  مردم در دوران صدر اسلام با وقایع انروزی است و کمتر یا اصلا شاهد مقایسه ی نشاط و شادابی بین  تاریخ پیشین و امروز نبوده و نیستیم. شاید شما نیز با بنده هم عقیده باشید که اگر شخص آقای قرائتی و کلام شیرین و مقایسه های خاص ایشان نبود ؛ بسیاری اسلام را دین اندوه و غم  بر می شمردند!

واقع مطلب آن است که اسلام دین نشاط و شادابی و امید و پویایی است. قوانینی که  من شیعه دوازده امامی دریافتم و می دانم به من می گوید که  شادی و شادمانی خوب است و البته در مناسبت هایی هم  که  اندوهناک هستند و مشارکت در آن ها توصیه شده است  نیز می بایست احترام  گذاشته و رفتار متناسب با آن ها داشته باشم.

چماق کنسرت ها بر سر فرهنگ و هنر خوزستان

/کنسرت های پی درپی پاپ و غیر پاپ اولین جلوه رویکرد فرهنگی دولت یازدهم در استان خوزستان بوده است که خوب و بد شرعی آن با متولیان فقه و شرع است ولی بد نیست از زوایای دیگر هم به این قصه نگاه کنیم.

-برگزاری کنسرت هایی با سیاقی ناهمگون با هویت فرهنگی مردم جنوب به چه میزان می تواند موجب ارتقای فرهنگی و سطح فرهنگ اجتماعی مردم استان شود؟ حتی اگر قائل به این هستیم که صرف شادی و نشاط می تواند دلیل موجهی برای ترویج اینگونه برنامه ها شود فراگیری مستقبلین از این برنامه ها بسیار محدود است، فی الواقع کدام بخش از جامعه علاقه بیشتری برای حضور در اینگونه برنامه ها دارد آیا غیر از این نیست که تمایل لوکس گرایان و تیپ پرستان برای حضور در این برنامه ها بیشتر است همان ها که ابزار شادی و نشاط را به اندازه کافی در زندگی خصوصی خود در اختیار دارند و به دنبال فضای اجتماعی برای ارائه تفاوت های فرهنگی خود با جامعه هستند و البته اندکند!