جنگ ۸ سال به طول انجامید و آن ۸ سال ؛ ۸۰ سال شهر را به عقب راند و مردمانش را در حلقوم نیستی قهر و آتش فرو بُرد.
حالا و پس از جنگ هشتاد ساله ! مردم آمده بودند که آبادان را آباد ببینند که …نشد.ویرانه ای دیدند که هر روز این و آن می آمدند و پُزِ سازندگی می دادند و آخرش هم نشد که بشود.مردم ماندند و غصه ی ویرانی های جنگ و ساخته نشدن و بر خرابه ها زندگی کردن به نام آبادان.
arvandpress : «چند تن از عناصر اخلالگر؛ سینما رکس شهر آبادان را به آتش کشیدند که در نتیجه قریب ۴۰۰ تن از تماشاچیان در آتش سوختند و جان خود را از دست دادند».این گزارش کوتاه درج شده در بولتن خبری ساواک در مورد توطئه ی دلخراشی بود که همچنان یادآوری آن ؛ دل مردم آبادان را می سوزاند.
آبادان در شامگاه ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ حوالی ۱۰ شب به رنگ خاکستری با زبانه های نارنجی آتشی درآمد.اما برای توصیف جنایت هولناکی که در خیابان شهردار و ۳۰۰ متری مرکز فرماندهی پلیس این شهر رخ داد می بایست ضجه و فریاد زنان و مردان و کودکانی که در آتش زنده زنده می سوختند را نیز اضافه کرد.
