پس از جند سال رکود و بی تحرکی ستاد دیه شهرستان آبادان در جذب و هدایت کمک های مردمی در ماه مبارک رمضان به نام جشن گلریزان ؛ دیشب ۳۱ تیر ماه و در شامگاه بیست و چهارمین روز از ایام پرفیض و سراسر معنوی ماه مبارک رمضان ؛ مردم آبادان شاهد برگزاری این مراسم – گرچه در ضعف در اطلاعرسانی موثر – در باشگاه نفت این شهرستان بودند.
شهرداری آبادان بواسطه ی نگاه فقیر مدیریتی اش مورد انتقاد جدی است با این وجود مدیریت این شهرداری طرفدارانی دارد که بنا به دلایلی همچنان پشتیبان آن هستند در حالی که در گوشه گوشه ی شهر بی نظمی و بی مدیریتی از سوی این شهرداری موج می زند.
ورودی های هر شهری بیانگر هویت فرهنگی ؛ مذهبی ؛ دینی و گویای کیفیت رونق اقتصادی و کسب و کار اهالی آن شهراست اما در اینجا ورودی ها فاقد مفهوم و هویت است و نشانگربی نظمی و بی برنامگی مدیریت شهری است.
در تابستان ۹۲ بود که هجوم شبانه ی جیرجیرک ها به آبادان آغاز شد.سال پیش اظهار نظر مسوولانی که به زعم خبرنگاران ذیربط تشخیص داده شده بودند جالب توجه بود و هر کدام دیگری را متولی و مسوول مبارزه با جیرجیرک ها اعلام می کرد. البته یافتن متولی و مسوول بسیاری از اتفاقات نظیر آتش سوزی ها و یا حادثه ی انفجار چندین سیلندر گاز و بشکه های بنزین که در خانه نگه داری می شود و یا حتا چرایرایگان و بی دردسر احشام در سطح شهر و بلوارها و یا آمد و شد آزادانه ی انواع ماشین های سنگین از تک گرفته تا ۱۸ چرخ و تانکرهای حمل سوخت در سطح شهر و یا مبارزه با موش و سگ های ولگرد و سم پاشی کانال های دفع آب های سطحی ؛ همه و همه از کلاف های سر در گم این شهرستان است.
با گذشت چند روز از آتش سوزی مجتمع تجاری کادوس ۴ آبادان هر روز ابعاد تازه تری دامان متولیان شهر را می گیرد و بقولا زبانه های آتش آن هر روز گسترده تر می شود.تا به امروز موارد زیر محرز شده است :
۱- عدم تجهیز بودن آتش نشانی آبادان به وسایل ایمنی مورد نیاز.
۲-مجهز نبودن ساختمان کادوس ۴ به سیستم اعلام خودکار اطفا حریق.
۳-عدم نظارت صحیح دفتر نظام مهندسی و ساختمان آبادان بر این سازه ی بزرگ و گران قیمت.
۴-استمرار چند ساله ی فعالیت تجاری ساختمان در شرایطی که هنوز پایان کار ساختمان از سوی شهرداری صادر نشده است.
۵-بیمه نبودن ساختمان.
و امروز جمعی از خسارت دیدگان حادثه آتش سوزی مجتمع تجاری کادوس چهار آبادان با حضور در فرمانداری ویژه این شهرستان خواستار کمک و مساعدت مسوولان برای جبران خسارات وارده شدند.
یکی از دلایل اصلی درجا زدن برنامه های رشد و توسعه در تمامی حیطه های اقتصادی ؛ فرهنگی و اجتماعی در کشور ما ؛ میل به ثبت این برنامه از سوی مسوولان جدید سیاسی جامعه است بگونه ای که با رفتن مدیری و آمدن مدیر جدید ؛ تمام کاشته های مدیر قبلی باطل اعلام می شود.
ساختن ساختمان جدید بر روی زمینی که هر چند سال پی آن کنده می شود اما زمان اجازه ی رسیدن به مقصود نمی دهد قصه ای تکراری در نظام مدیریتی جامعه ی ماست.
[1]
چندی پیش همانطورکه خبر دارید ، اعلام کردند که آبادان وخرمشهرقراراست بندر آزاد بشود .همه شهروندان خوشحال شدند ، بعدش ما دیدیم که توی شهردارند کارهای عمرانی انجام می دهند، مثل لایروبی اروند ، زدن حصاربه دورشهر و مرمت کردن خیابان ها وخلاصه آماده کردن شهربرای رسیدن به درجه بندرآزادی… تواین مدت قیمت خانه ها سر به فلک گذاشت وبالا رفت، اجناس داخلی هم هرمغازه یی هرچقدرتیغش ببره … گفتیم عیبی ندارد درعوض اجناس خارجی ارزان می شود وشهروندان قرب ومنزلتی بدست می آورند که شهرهای دیگر از آن ها مجرومند … بعد شنیدیم که آمده اند وبررسی کرده اند و به این نتیجه رسیده اند که شهر حالا حالا ها برای تبدیل به مرکز بندرآزاد آماده نیست ! گویا مسئولین می گفتند هشت ماهه آماده می کنیم ، وبازرسان می گفتند که نه خیر، این طرح پنج سال دیگر هم نتیجه نمی دهد … در این حین ما که کوچه مان لوله های فاضلابش کهنه وخراب بود، دستی بالا زدیم و نامه یی وامضایی وبردیم وجواب گرفتیم و آمدند مشغول تعویض لوله های کهنه شدند … هنوز که هنوز است نزدیک به یک ماهه کارگران مشغول کارند ! و ازقرارمعلوم حین حفاری کابل تلفن را قطع می کنند ! شرکت مخابرات آبادان صورت جلسه می کند ، که پیمانکار حفار باید خسارت بدهد ، والان دوهفته است که پیمانکار حفار کار کوچه را تمام نکرده است . ازقرارمعلوم به گفته مخابرات کابل برای تعویض ندارند وتلفن های مردم ، چندین ردیف کوچه قطع است . خلاصه سرتان را درد نیاورم ، چنان که می بینید ، محل کابل قطع شده ، غرق لجن وکثافات فاضلاب کوچه شده ، اما هنوزتعویض یک کابل چند متری صورت نگرفته است .
سال هاست از بازگشت مردم جنگ زده ی شهرها و روستاهای آبادان و خرمشهر می گذرد و سال هاست که این مسوول و آن مسوول می آید و به خوشایند شنوندگانشان حرف هایی را می زنند و چاکرم نوکرتم می گویند و می روند .
سال هاست که جنگ تمام شده و دولت های سازندگی و اصلاحات و اصول گرایان هر کدام بنا به ادبیات خاص خودشان آمدند و برای بازسازی و احیای زندگانی در این دیار جنگ زده چیزهایی گفتند و دولت تدبیر و امید هم می کوید.
[1]
مدیریت های متمرکز در نواحی مختلف شهری در ابتدا این ذهنیت را تقویت می کند که علی القاعده می بایست سازوکاری وجود داشته باشد که در پروسه های زمانی مشخص شده شهرداری کل ؛ عملکرد شهرداران مناطق و نواحی مورد ارزیابی و ارزش گذاری قرار بگیرد.
با نگاهی به وضعیت نامناسب اغلب کوچه ها و خیابان ها و نبود نظارت بر عملکرد ساخت و سازها و نظافت های در حین و پس از آن ؛ شهروندان شاهد مناظر زشت و زننده ای در حوزه ی نظافت شهری می باشند که معلوم نیست به چه دلیل یا دلایلی شهرداری آبادان توان ساماندهی آن را ندارد.
گروهی از ساکنان این دو شهر که مالک زمین ی ساختمان بودند بدلیل گرانی بوجود آمده امیدوار شدند که با فروش املاک خود به سرمایه ی بادآورده ی مناسبی دست یافتهاند که می تواند آن ها را به راحتی در مناطق خوش آب و هوا و دارای امکانات رفاهی برتر در شهرهای بزرگتر کشور صاحب مسکن نماید. عده ای نیز با پیه نمودن صبر بر آنند تا چند سالی را بگذرانند تا باز هم قمت ها بالاتر برود وسود بیشتری نصیبان بشود از این روی با بالا بردن نرخ کرایه و رهن املاک خود ضمن دریافت سودی بیشتر آینده ی پردرآمدتری برای خود رقم بزنند.
گرچه استان خوزستان بواسطه ی برخورداری از صنایع عظیم نفتی و پتروشیمیایی در نگاه ملی ؛ استانی صنعتی به شمار می آید اما باید اذعان داشت که این استان در بخش بهره برداری های اجتماعی و شاخص های توسعه اجتماعی همچنان سنتی می باشد.اکثر شهرهای خوزستان در کنار رودخانه های دائمی آب شیرین قرار دارند ولی در کمتر شهری شاهد بهره برداری از این تحفه ی الهی و طبیعی می باشیم. همچنین نگاه مدیران ارشد در خوزستان همواره از نوع برنامه ریزی های زودبازده و به دور از ژرفای توسعه عمیق بویژه در بخش اجتماعی آن بوده است. برای مثال در شهرهایی نظیر آبادان و خرمشهر که پس از سپری شدن بیش از دو دهه از پایان جنگ همچنان در خرابی های استراتژیک نظیر آب شرب و سیستم دفع فاضلاب شهری و حتی جاده های مواصلاتی مناسب و از همه مهم تر آمار بسیار بالای بیکاری که موجب ناامنی های مزمن و آمار بالای طلاق می باشد می باشیم ؛ متاسفانه هیچ طرح و پروژه ای که به معنای واقعی سرمایه گذاری پایه ای و استوار لقب بگیرد ؛ شاهد نبوده و نیستیم.
[1]
