ناصر تقوایی این روزها جز تدریس و مطالعه کار دیگری انجام نمی‌دهد و می‌گوید؛ دلش می‌خواهد در فضای بدون سانسور کار کند. چون تنها در این زمان است که می‌تواند با افتخار؛ تمام قد بایستد و از فیلمش به عنوان یک اثر که حرفی برای گفتن دارد؛ دفاع کند.
تقوایی از استثناهای سینمای ایران است. فیلمساز باتجربه‌ای که کم فیلم می‌سازد ولی از استادان سینما به حساب می‌آید. در کارنامه فیلمسازی او؛ تنها ۶ فیلم بلند و یک اپیزود از فیلم بلند (اپیزود «کشتی یونانی» از مجموعه «قصه‌های کیش»۱۳۷۷) دیده می‌شود که سه تای آن را قبل از انقلاب و سه تا را پس از انقلاب ساخته است. تقوایی یک سریال مشهور هم ساخته که مردم او را بیشتر با این مجموعه می‌شناسند. «دایی جان ناپلئون» نوشته ایرج پزشکزاد. اما پیش‌از همه اینها تقوایی مستندساز است. «تاکسی‌متر» که در سال ۱۳۴۶ برای تلویزیون ساخته شد، نخستین فعالیت او در عرصه فیلمسازی محسوب می‌شود. مستندهایی چون «مشهدقالی»، «فروغ فرخزاد»، «اربعین» و «بادجن» مهمترین مستندهای تقوایی‌اند. او پس از انقلاب نیز مستند «تمرین آخر» (۱۳۸۳) را با موضوع تعزیه ساخت.
