رودرواسّی که نداریم . داریم؟ عرض به حضور انورتون سابق براین – همین چندسال های پیش رو میگم – پا توی یه اداره ای که میزاشتی بی اونکه تابلوی تکریم ارباب رجوع نصب باشه ؛ کارمندای عزیز سعی می کردن باتاسی ازروحیه ایثارگری رزمنده ها که جونشون رو در طبق اخلاص گذاشته بودن ؛ کارمردم رو راه بندازن و تازه اگه متوجه می شدن که ارباب رجوعشون از خانواده ی معظم و معزز شهدا و یا حتی رزمنده هاست بر خودشون تکلیف می دونستن که ارباب رجوع رو تکریم کنند بی هیچ بخشنامه ای!
از شما چه پنهون ار بعد از اون سال های عشق ؛ نرم نرمک و کم کمک و خرده خرده ؛ اون فرهنگ پاسداشت از مردم تغییر شکل پیدا کرده و بجاش فرهنگی غالب شده که هنوز نه بنده و نه شما و نه حتی فرهنگستان واژه و ادب فارسی – و نه پارسی -نتونستیم و نمی تونند براش یه اسم برازنده و در شان پیدا کنند!