آرامگاه ابدی انسان سنگ قبر نیست

بعضی از افراد شاغل در حرفه‌هایی خاص به سبب ارتباط و تعامل تنگاتنگ با مردم و شهروندان به نوعی با مشتری‌ها و مراجعه‌کنندگان‌شان هم‌درد می‌شوند. این ویژگی سبب شده که افراد شاغل در این مشاغل جایگاه متفاوت و قابل احترامی بین شهروندان داشته باشند.

حجاری بر روی سنگ با عاشق پیشگی فرهاد، این قهرمان ایرانی در کوه بیستون، بر سر زبان‌ها افتاد؛ اما امروزه داستان فرهاد و جان دادن او در این راه به شغلی سنگین اما پیچیده و هنرمندانه در زندگی مدرن قرن بیست و یکمی تبدیل شده است. حجاری بر روی سنگ قبر و فروش این سنگ‌ها از جمله مشاغل خاص است که با هر شخصیتی سازگاری ندارد. افراد فعال در این حرفه دارای روحیات ظریف، هنرمندانه و قدرت بالای ارتباط با مردم هستند. با این مقدمه به سراغ امید ساری؛یکی از قدیمی‌ترین سنگ فروش‌های مقبره در آبادان می‌رویم.

  به چه شکل وارد این عرصه شدید؟

به مدت ۱۸ سال در این حرفه فعالیت می‌کنم.

برادر کوچکترم از سال‌ها قبل به عنوان شاگرد در این مکان کنار استاد کارهای اصفهانی فعالیت می‌کرد؛ من نیز بعد از اتمام تحصیلات دیپلم به دعوت برادرم وارد این حرفه شدم.

  یعنی به کارتان علاقه نداشتید؟

کفیشه؛ نامی که باید بماند تا آبادان زنده بماند

به زلالی آب دیدمش وقتی ناگفته‌های جنگ را در کنار آسمانی‌های  آن روایت کرد. جنگی که در کفیشه‌اش هم جاری و سیال بود. با مکی‌یازع نشستیم و گفتیم با طعم مهمانی خدا و ملاحظاتی که حاج مکی بواسطه ماه مبارک رمضان داشت. قصد داشتیم که تنها از کتابش (بچه‌های کفیشه) حرف بزنیم. اما یازع فرزند تمام خاک آبادان است و نه محصور به یک منطقه. منطقه‌ای که مکی هم با تمام عرقی که به آن دارد اذعان داشت که امروز «گلستان» نیست.

از کتابتان؛ بچه‌های کفیشه شروع می‌کنیم…
خاطرات من به نوشته قاسم یاحسینی.
چرا کفیشه؟

گفتگو با سوفیک مانوکیان از ارامنه آبادان

ملت ایران از جمله ملت‌های در جهان هستند که در پیشینه تاریخی خود، مهمان‌نوازی و غریب‌نوازی را به بهترین وجه ممکن به نمایش گذاشتند. در این میان بعضی از شهرها و مناطق ایران در خصیصه فوق نسبت به دیگران سرآمد هستند. مردم آبادان؛ مردمانی هستند که در مهمان‌نوازی از گذشته‌های دور پیشتاز بوده و آثار و ساختمان‌های به جامانده از اقلیت‌ها، قومیت‌‌ها و مذاهب گوناگون نشانی بر این موضوع است. مساجد، حسینیه‌ها، قبرستان‌ها و صد البته کلیسای ارامنه یادگاری پابرجا و محکم از این خصیصه مقدس بشری در بین آبادانی‌ها است. از جمله ملیت‌ها و اقوامی که ایران را از دیرباز برای زندگی انتخاب کردند ارامنه بودند. ارامنه ایران از دوره شاه عباس صفوی برای فرار از قتل‌ عام ترک‌‌های عثمانی وارد کشورمان شده و در شهرهای مختلف از جمله اصفهان، تهران، تبریز، همدان، مسجدسلیمان، کرمانشاه، آبادان، اهواز و برخی شهرهای ایران اقامت کردند و البته عمده شهرهای تجمع ارامنه ایران اصفهان، تهران و تبریز است.

ارامنه آبادان با داشتن مدرسه، کلیسا، خانه‌های مستقل و دیگر امکانات، زندگی شادی را در آبادان قبل از انقلاب پشت سر گذاشتند ‌و این موضوع سبب شد که به قول تنها بازمانده زن ارمنی امروز آبادان؛ پیش از انقلاب در حدود هزار و ۷۰۰ خانواده ارمنی در این شهر ساکن باشند.