طبق اعلام منابع دولتی، اگر در سال ۱۳۸۴ خوزستانی ها به دولت ۲۹۲ میلیارد تومان مالیات داده اند این عدد در سال۱۳۹۰ به ۱۵۶۰ میلیارد تومان رسیده است. البته این درآمد بجز درآمد ملی است که دولت از طرق دیگری مثل استخراج نفت، تولید گاز و محصولات پتروشیمی و فولاد و … از استان خوزستان بدست آورده است.
این روزها کمتر کسی پیدا می شود که دغدغه ی گرانی ها و آشفتگی های بازار را نداشته باشد. بخشی از این افراد ؛ خود دغدغه ی نان شب ندارند و سفرهای برون مرزی اشان حکم رفتن تا سر کوچه دارد. فاصله ها آن قدر زیاد شده اند که عده ای از گرسنگی دل درد دارند و عده ی بیشتری هم از زور پرخوری و سیری به هزار رقم دارو و غیر دارو متوسل می شوند تا دل دردشان آرام گیرد. اقتصاد بیمار و افسار گسیخته ی این روزهای ما قابل پیش بینی بود. همان روزی که بزرگان اقتصاد دان اعلام خطر کردند که سیاست های دولت منتسب به اصولگرایان در بخش اقتصادی و سپردن تمام توان پیمانکاری و تولید به گروهی خاص عاقبت خوشی نخواهد داشت قابل رصد بود که چنین روزهایی در انتظار ما باشد.
هر چه دلت می خواهد بگو. هر چقدر دوست داری راجع به گرد و خاک یا بقول بالانشین ها ؛ «ریزگردها » بنویس . ایمان داشته باش که مردم هم نوشته ها و حرف های تو را می خوانند و بین خودشان خواهند گفت «راستی در این همه سال ؛ چرا هیچ مسوول روابط خارجه ای نتوانسته همسایگان یا همان منشا خارجی این بلیه ی طبیعی را مجبور به اقدامی عملی نماید؟».
اینک سال های متمادی است که گرد و خاک خوزستان؛ مشکوک به مواد شیمیایی اعلام شده است و هر از چند گاهی برخی زیر لب تکذیب می کنند چرا که اگر قرار باشد با صدایی بلند بگویند که نتایج آزمایشگاهی چه می گوید آن وقت است که عده ای مجبور به پاسخگویی خواهند شد که این یک قلم جنس با روح مدیریت پایدار اصلا سازگاری ندارد.
یکی از شهروندان آبادانی ویدیویی را از چگونگی جمع آوری لجن در کنار یک مرکز بهداشتی درمانی در شهر آبادان در شبکه های اجتماعی منتشر نموده که وظیفه خود دانستیم جهت آگاهی و اطلاع شهرداری آبادان آن را منتشر نماییم. قطعا شهرداری برای این وضعیت پاسخی دارد ؛ هرچند پاسخگو نبودن شهرداری آبادان بر ما مسجل شده است.
موضوع استخدام ۳۶ نفر در شهرداری آبادان و بکارگیری انان در حراست این شهرداری تبدیل به چالشی جدی برای این شهرداری شده است.شاید با ما هم عقیده باشید که نه شخص استاندار که اخیرا نامه ای به شهرداری آبادان زده و یادآور شده که استخدام در شهرداری آبادان ممنوع بوده و مراحل نهایی استخدام این ۳۶ نفر را متوقف کنید ؛ و نه هیچ کدام از سه نماینده ی فعلی که طی چند روز گذشته سعی بر لابی گری داشتند و از بهارستان تا اهواز را دیداری و تلفنی در حال وساطتت برای اخذ مجوز استخدام هستند ؛ نمی توانند اولا مانع و در ثانی تسهیل نمایند!
بازی با عبارات فرهنگی و کارکردهای عملیاتی این حوزه در شهرداری آبادان و به ادعای این شهرداری ؛ “معاونت فرهنگی و هنری شهرداری آبادان ” ؛ مدتی است باب شده و طی این مدت جز تفویض برخی اختیارات روابط عمومی شهرداری به این به اصطلاح معاونت ؛ اتفاق قابل ذکری رخ نداده است.
در نگاه اول تیتر ما تهاجمی است اما با اندکی عمیق تر نگریستن به آن در می یابیم که این تیتر در مقابل رعب و وحشتی که برخی غریبه ها در شهرمان آبادان بوجود آورده اند چندان هم تهاجمی نیست و در مقابل اعمال و رفتار جاه طلبانه ی آنان خیلی هم مهربانانه و سرشار از رافت و انسانیت مدرن است.
مسابقات جهانی کشتی فرنگی به درست یا به غلط قرار است در آذرماه به میزبانی شهرمان آبادان برگزار بشود و عجبا که دلواپسان بار دیگر آه از فغانشان برآمده و پیراهن عثمان علم کرده اند که ای یاران و همراهان از چه نشسته اید که دشمن در تهاجمی دیگر کانون گرم خانواده ی اصیل آبادانی ! که در ماتم توصیه شده ی ما باید به سر ببرد ؛ مورد هجوم قرار داده است.
یکی از اهالی ایستگاه ۸ کوی قدس مطلبی برای ما و نیز شهردار منتخب استان که دست بر قضا شهردار آبادان نیز می باشد ارسال نموده اند که جهت اطلاع رییس شورای شهر آبادان و شهرداری آبادان منعکس می نماییم . گرچه تا به امروز نه شورای شهر و نه شهرداری پاسخگوی مطالبات مردمی و ایضا اظهارات این پایگاه خبری نبوده اند ولی بنا به وظیفه ی ذاتی خود در تکریم خوانندگانمان که از در اعتماد به نیوزآبادان ؛ مطالبتاشان از مسوولان را با ما در میان می گذارند بی کم و کاست منتشر می نماییم.
تصمیم گرفتیم با کسی صحبت کنیم که در تمام عمرش هم فوتبال هم سینما را به صورت موازی و حرفه ای دنبال کرده و هیچگاه یکی را برای دیگری کنار نگذاشته، جز مقاطعی کوتاه.به دفتر جهانگیر کوثری رفتیم و با او پیرامون سینما و فوتبال گپ زدیم و او هم از اول همه چیز را برایمان تعریف کرد؛ خاطراتی که از دل آن تلخی ها و شیرینی های بسیاری بیرون آمده است.
جهانگیر کوثری هم در سینما هم در ورزش به صورت حرفه ای جلو رفته، گرچه هیچگاه شرایط، آنطوری که او می خواسته نبوده اما راهش را ادامه داده و همچنان هم می دهد؛ اما گله های بسیاری به ویژه در حوزه ورزش دارد.
اول به فوتبال علاقمند شدید یا سینما؟
– فوتبال؛ به دلیل اینکه امکانات و پول نمی خواست، یک توپ چرمی که تا می شد درونش پارچه می ریختیم و توی زمین های خاکی آبادان پشت شیرخورشید، در خیابان احمد آباد، لین یک و هر جا که می شد در آن دوید، می زدیم زیرش. پس افتادم توی فوتبال. هشت، نه سال بیشتر نداشتم اما داستان سینما خیلی متفاوت است. منزل ما چسبیده بود به سینما «ایران» در آبادان و سینماهای آن زمان سقف نداشتند و برزنت می کشیدند روی سقف خود.
ما از پشت بام خانه مان راحت می رفتیم روی پشت بام سینما ایران و برزنت را هم پس می زدیم و به طور ایستاده فیلم های اکران شده را مجانی می دیدیم. اولین فیلمی که دیدیم «دریای عشق» نام داشت از کشور مصر که هم آواز داشت و هم رقص و بزن بزن. خیلی شبیه فیلم های فارسی خودمان بود که بعدها در سن نوجوانی در سینمای فارسی دیدم. سینما از همانجا در وجودم رشد کرد و زمانی که منزلمان عوض شد، هر طور بود به اتفاق برادرم جمشید که دو سال از من بزرگتر بود، سه ریال بلیت سینما را جور می کردیم و در سینما شیرین، رکس، کارون و … آبادان بهترین فیلم ها را می دیدیم.
آن زمان دوتا بچه را با یک بلیت روی یک صندلی می نشاندند. آبادان نقطه آغاز من در سینما بود. بعدها که ماموریت پدرم تمام شد و به تهران آمدیم، فیلم دیدن برایم جدی شد. در خیابان سلسبیل سینمایی بود به نام سینما خرم که شده بود پاتوق فیلم دیدن من. بعد کوچه ملی در لاله زار را یاد گرفتم و با یک بلیت دو فیلم در سینما مترو، نیوز، ملی، فردوسی و … می دیدم.
از دوره کودکی و در بدو ورود به دبستان همواره می شنویم و می خوانیم که شهر ما خانه ماست. همان گونه که مدیریت خانه نیازمند کار و تلاش و برخورداری از هنر مدیریت است ؛ مدیریت شهر نیز مستلزم برخورداری از تعامل دستگاه های مختلف است تا در سایه ی این تعامل شهر را ساخت. بر روی دیواری خواندم که نوشته بود شهر خوب یافتنی نیست بلکه ساختنی است.
