کلید اتاق فکر آبادان و خرمشهر در دستان چه کسانی است؟
بحث اتاق فکرها و لزوم تشکیل این اتاق ها و ضمانت اجرایی آن ها همواره مورد توجه مجامع فرهنگی ؛ هنری ؛ اقتصادی و سیاسی بوده است.
اصولا اتاق فکر محلی است برای هم فکری و آراستن اندیشه ها به مولفه خرد جمعی.اگر اتاق فکر ؛ با رعایت اصول اولیه و پایبندی بر اصل تعقل گروهی که هدف آن هم می باشد شکل گیرد قطعا نتایج مثبتی عاید جامعه هدف قرار می گیرد و بالعکس اگر در انتخاب اعضای اتاق فکر ؛ باری به هر جهت وار عمل نماییم و صرفا خالی نماندن صندلی ها و صرف شدن چای و شربت و میوه ملاک قرار گیرد ؛ فقط وقت خود را تلف نموده ایم.
با نگاهی به مجموع جلسات هم فکری و بقولا اتاق فکرهایی که در مراکز تصمیم گیری های کلان شهری با موضوعات خاص و تخصصی شکل گرفته اند در می بابیم که اکثر قریب به اتفاق این جلسات فاقد خروجی بوده اند و صرفا وقت هایی کشته شده است و کاغذهایی حرام شده اند !
در آستانه هفته دفاع مقدس هستیم و در شرایطی که کمتر از ۲۰ روز تا بزرگداشت دلاوری های مردان و زنان شجاع آبادان و خرمشهر در مهرماه ۱۳۵۹ باقی است ؛ حرکتی که ملموس باشد و در عین حال از جوانان نسل حاضر بخواهد تا پای در میدان گذاشته و طرح بدهند نمی بینیم.این تاسف بار است که بگوییم علیرغم سنگینی بار گران ۸ سال دفاع مقدس بر شانه های جوانان برومند این مرز و بوم ؛ اینک جوانان دیده نمی شوند و هر سال شاهد مراسمی شبیه به سال گذشته و سال های پیش از آن در حوزه تبلیغات و آیین های نکوداشت هفته دفاع مقدس هستیم.
به جد از مسوولان حوزه فرهنگ آبادان و خرمشهر نظیر شوراهای فرهنگ عمومی این دو شهر می خواهیم که به وظایف خود پایبند باشند و از حضور انفجاری و لحظه ای در حوادث فرهنگی و هنری پا را فراتر گذاشته و به حوزه ی برنامه ریزی درازمدت ورود کنند.
فرمانداری های دو شهر آبادان و خرمشهر با عنایت به ویژه بودن و قدرت مضاعفی که از آن برخوردارند نیز موظفند از موضع منفعلانه خارج بشوند و فعال شده و صرفا به محل تشکیل جلسات در خصوص برگزاری آیین هفته دفاع مقدس مبدل نشوند.فرمانداران هر دو شهر آبادان و خرمشهر را به تشکیل اتاق عملیات برای تبیین و ترسیم نقشه راه فرهنگی شهرستان در بازه ی سالانه دعوت می کنیم.
متاسفیم که مجبوریم برای چندمین بار بازگو کنیم که نگرش تک بعدی به مقوله ی فرهنگ در آبادان و خرمشهر که نتیجه ی سلایق فردی و گروهی خاص می باشد چنان سایه ای بر فعالیت هنرمندان این دو شهر مستولی ساخته که هنرمندان مخلص و بی توقع را هم دلسرد کرده چه رسد به آن گروه از هنرمندان که معاش خانواده اشان از طریق هنر بدست می آید.
از فرمانداران محترم آبادان و خرمشهر می خواهیم که پاسخ بدهند هنرمندان تاتر و موسیقی چگونه می توانند از هنر خود نانی به کف آورند وقتی بستر لازم برای فعالیت آنان مهیا نیست و فرصت های موردی موجود هم بخاطر تنگ نظری ها و بی درایتی مسوولان فرهنگی این دو شهر از بین می روند. پاسخ بدهید که اگر نهادهای فرهنگی وظیفه ای جز حمایت از ساحت هنر و هنرمند دارند ؛ آن ساحت و وظیفه کدام است تا هنرمندان تکلیف خود را بدانند و بی جهت دل خوش نکنند.
به موضوع دفاع مقدس باز می گردیم و مجددا از برنامه نویسان کم تعداد و تکراری این دو شهر می خواهیم که فراخوان بدهید تا مردم و بویژه جوانان همچون روزهای اول جنگ به یاری اتان بیایند. مگر جز این است اگر مقاومت و حضور مردمی آبادان و خرمشهر نبود ؛ سرنوشت جنگ جور دیگر رقم می خورد.
موضوع دیگر ؛ بی توجهی شما به نامگذاری یک روز در سال به نام آبادان است که انشالله بزودی یادداشت آن نیز تقدیم حضورتان خواهد شد. فقط این را بدانید برای شیرین کردن کام مردم خود را نیازمند حواله های اهدایی شکر از سوی منطقه آزاد اروند نکنید ؛ کافی است از مردم بخواهید تا شکر بارانتان کنند.
مهرداد معماری
