مهدی پرویش با نمایش پرفورمنس “اسید” در آبادان

هنر مدرن مخاطبی می‌طلبد که برای درک نشانه‌های موجودش به عمق معنایی هر چیزی فرو رود و تمام دلایل حضور آن نشانه هارا از سر دانایی و آگاهی وحتی علوم مربوطه کشف کند. اما هنر پست مدرن در چیدمان نهایی خود در پی مفهومی عمیق و گمگشته از ساده ترین امکانات هر دوره وسبکی بهره می برد و تمام نشانه‌های موجود در هنر پست مدرن در گوشه وکنار مخاطب موجودند اما اکنون از سوی هنرمند به اثر هنری تبدیل شده‌اند.

مهدی پرویش هنرمند بااستعداد و پژوهشگر آبادانی این بار دست به تجربه ای نوین زده است تا مخاطبان هنردوست و مشتاق آبادانی را ذوق زده و مسحور صحنه ی نمایش کند. اما این بار نه روی صحنه بلکه در موزه ی آبادان تا آشتی مردم و موزه را از سویی و خودباوری دست اندکاران موزه ابادان برای بروز شدن را در پی داشته باشد.

پرفورمنس آرت گونه‌ای پیوند بین هنرهای نمایشی و هنرهای تجسمی است که با دو مبنای متفاوت در کشورهای اروپایی و آمریکا بینان شده و شکل گرفته است‌.یکی از مهمترین عوامل ترویج و تکثیر اجرای پرفورمنس آرت‌، آن است که با مناسک و آیین‌های اجتماعی رایج در فرهنگ‌های مختلف جوامع جهانی ارتباط مستقیم دارد و کارایی این هنر بسته به رواج و کارایی این آیین‌ها و مناسک است و مهدی پرویش که چندسالی است در باب آیین و رسوم بویژه تعزیه در حال پژوهش تجربه ی مستقیم بر روی صحنه هاست به خوبی می داند که این بار چه کار باید بکند.

از رواج این گونه‌ هنری در جهان نزدیک به چهار دهه می‌گذرد و با توجه به تحولات رایج در کشور، پرداختن به این گرایش هنری تبدیل به یک ضرورت اجتماعی شده است. هنرمندان پرفورمنس آرت در قسمت اعظمی از آثار خود جنبه‌ای ازساده ترین اعمال روزمره را تحت پوشش پلاسمایی از مناسک و مراسم آیینی به نمایش می‌گذارند و به این ترتیب تلاش می‌کنند تا مخاطب خود را در زمانی متفاوت از آنچه در آن قرار دارد با موضوع اثر خود روبه رو، شگفت زده و سهیم کنند. ساحت زمان در مراسم و مناسک آیینی ، زمان اسطوره‌ای و آیینی است که تعریف آن با زمان واقعی که فرد از کودکی آن را دریافته است متفاوت است. در این وضعیت پرفورمر(هنرمند پرفورمنس آرت) با ترفندهایی پس از ایجاد شگفتی در مخاطب، زمان نگریسته را با نگره یکسان کرده هر دو را به صفر می رساند. مواجهه (happening) در همین جا آغاز می شود و اهمیت آن نیز در پرفورمنس آرت به همین دلیل است . اما نباید هپنینگ را با این شاخه اشتباه گرفت . سهیم کردن مخاطب یا مواجهه دادن وی در شکل گیری یک اتقاق ناشی از برخورد به نحوی که هنرمند و مخاطب میزان آگاهیشان از اعمال و پیش آمدهای احتمالی این برخورد یکسان باشد، هپنینگ است .

پرفورمنس آرت نشان داد که هر هنری اگر هنرها در جوهره خود با یکدیگر آمیخته شوند نه تنها شأن هم را به مخاطره نمی‌اندازند بلکه در زمینه های اشتراکی ظرفیت همدیگر را توسعه می‌دهند.

وقتی هنرهای تجسمی با پیچیدگی‌های مفهومی باعث شد که هنرمند خود برای تکمیل آن به میدان هنری قدم گذارد. مخاطب در حضور موثر و با ارتباطی که بین اثر هنری و هنرمند به وجود می‌آمد به درک بهتر اثر هنری و ایجاد ارتباط با آن پرداخت.” “از همین جا بود که هنرهای مفهومی با دخالت موثر‌ پا به عرصه درام گذاشت و با نام “پرفورمنس آرت” که توسط منتقدان دهه‌های سی و چهل قرن بیست بر آن گذاشته شد، به راهی برای تولید آثار هنری تبدیل شد. از این جهت “پرفورمنس آرت” توانایی اجرای درام را صد چندان کرد و از آن پس ملزومات آن یعنی هنر بدن، هنر نقاشی، هنر مجسمه، هنر ویدیو، هنر محیط، هنر موسیقی، هنر آیین، هنر صوت و… بدون اینکه از حیطه خلاقیت خودشان خارج شوند در هنرهای نمایشی اجرایی به تبیین نکات تازه‌تری پرداختند.

اثری که در قالب پرفورمنس آرت ارائه می شود، همانند نقاشی های آبستره از گویش معنای عام شمول و مشخص طفره می‌رود و به سمت ایجاد نوعی دستگاه نشانه شناسی فردی که به بیان ذهنی و نه عینی می‌انجامد، متمایل می‌شود.

پایگاه خبری ـ تحلیلی نیوزآبادان ضمن تبریک به مهدی پرویش و عرض دست مریزاد به گروه پرشور و جوان ایشان ؛ از شما مخاطبان عزیز و فرهیخته می خواهد که با دیدار با این گروه از نزدیک این اثر هنری تازه و نوین را تجربه نمایید .

مکان اجرا : موزه آبادان واقع در خیابان ۱۵ احمدآباد

زمان های اجرا: دوم تا دهم اردیبهشت ماه ۱۳۹۴

ساعت اجرا : ۲۰:۳۰ و ۲۱:۰۰

پایگاه خبری ـ تحلیلی نیوز آبادان

منبع مورد استفاده :مقاله‌ای از”محمودرضا رحیمی” درباره‌یِ زیبایی شناسی در”پرفورمنس آرت”