شهدا سوژه تریبون داران شده است !

 تا همین چند سال پیش رسانه های مکتوب و با اندکی تاخیر رسانه ملی ؛ بطور گسترده به  موضوع  مصادره مشاهیر فرهنگی و محصولات کهن فرهنگی ایرانی توسط دیگر کشورها پرداختند. موجی که  می رفت روابط ما با دنیا را تحت الشعاع خود قرار بدهد که متاسفانه یا خوشبختانه پس از مدتی فروکش کرد و آن اقلامی که  تاراج رفته بودند رفتند .

از سال ۱۳۹۲ با روی کارآمدن دولت تدبیر و امید و آشتی ملی ؛ برخی جناح های سیاسی تمامیت خواه که  طی دو دوره ریس جمهوری احمدی نژاد ؛ طلایی ترین رکوردهای فساد اقتصادی کشور رقم خورد و جالب آن که دلواپسی های  حلقه های نزدیک به دولتین اصوالگرای وی نیز مخارج هنگفتی روی دست ملت گذاشت که با توجه به شرایط تحریم و بوجودآمدن باغ دلگشا برای تاراجگران شبه نفتی که نفت بی زبان ملت را بردند و با تحقیرآمیزترین بها در آبراه های بین المللی چوب حراج زدند ؛ شاهد رانت های عجیب و غریبی بودیم که یک مورد فرهنگی ! آن در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تحت وزارت ادیب و دانشمند دولت خدمتگزار پایداری ها یعنی جناب آقای دکتر حسینی  رقم خورد.

پس از آشکار شدن ماجرای شکل تأسیس مؤسسه «سینمای مقاومت و انقلاب اسلامی» و در ادامه، انتشار اعداد و ارقام‌‌ جالب و در نهایت عدد ۵/۶ تا ۷/۶ میلیارد تومانی درباره هزینه‌های پروژه سینمایی بی‌فرجام «لاله» و پروژه‌های‌ دیگر که برخی از آن‌ها شاید هیچ‌ گاه به پایان نرسد، حال اطلاعات جالب‌تری درباره آنچه در دوره ریاست شمقدری در سازمان سینمایی وزارت ارشاد رخ می‌داده، منتشر شده که در نوع خود در تاریخ سینمای ایران بی‌سابقه است. تازه‌ترین کشف در این زمینه، بیانگر شمه‌ای از جودِ جواد شمقدری است که مشمول حال برادرش، روح‌الله شمقدری و برخی از دوستانش در قالب یک مؤسسه شده است!

این تنها گوشه ای از سوء استفاده های مالی گسترده به نام ارزش ها و آرمان های انقلاب و به کام حلقه های متصل به دولت احمدی نژاد می باشد.این که  شخص احمدی نژاد بعنوان رییس دولت هایی که این اتفاقات در آن رخ اده در کدام دادگاه می بایست مورد بازخواست قرار بگیرد خود حکایتی دیگر است که اهل فن می باید در آن باره توضیح و دهند و اظهار نظر کنند.

دلواپسان که نام دگرگون شده ی جریان های شکست خورده از مردم در انتخابات ریاست جمهوری گذشته می باشد اینک با تجمعیع توان خود در آخرین سنگرشان یعنی کرسی های مجلس شورای اسلامی ؛ از بدو روی کار آمدن دولت دکتر روحانی هم قسم شده اند که هر روز سوژه ای بپا کنند و مردم را ناامید از انتخابشان نمایند. این گروه که به جبهه پایداری منتسب هستند چه کسانی هستند و حرفشان چیست؟ چرا در تعیین مواضعشان از خون بهای شهیدان مایه می گذارند و وانمود می کنند پاسدار آرمان های انقلاب اسلامی هستند. آیا مردم ما آن همه اختلاس های کوچک و بزرگ آن شهکار مدیریتی ۸ ساله را از یاد برده اند؟ آیا ملت نمی دانند که خود این حضرات سنگ آن مدیران را بر سینه می زدند و اینک با چه انگیزه ای و با چه رویی پشت تریبون ها قرار می گیرند و آه و ناله و وااسفا سر می دهند که خطوط قرمز ما این است و آن. این ها تا به کی می خواهند از ماجرای فتنه ۸۸ بهره برداری جناحی کنند. فتنه ای که بحمدالله و برکت نظام اسلامی مان و حضرت صاحب عصر (عج) عقیم ماند. اما اینکه عده ای هستند که بجای تمرکز نمودن بر مسائل رفاهی و معیشتی مردم ؛ ذره بین دست گرفته اند و در میان عکس های آن دوره بدنبال شناسایی افراد می گردند انگیزه هایی غیر معمول و قطع به یقین جناحی و البته دنیوی دارند. بنابراین ننشینند و خیمه فتنه بپا کنند و علمدار بازار مکاره خویش شوند .

ماجرای وزرای پیشنهادی حسن روحانی به مجلس برای وزارت علوم از همین دست است. در همین باب تعدادی از کرسی نشینان مجلس در واکنش به معرفی محمد فرهادی از سوی رییس جمهور گفته اند:

-قاسم جعفری سخنگوی کمیسیون آموزش مجلس: آنچه که برای ما مهم است نقشه اجرایی راه و تیمی است که با اتکا به آن قرار است برنامه های دانشگاه ها اجرا شود.

الیاس نادران عضو فراکسیون اصولگرایان: فرهادی باید موضعش در مورد فتنه ۸۸ و حلقه‌های پشت پرده وزارت علوم را اعلام کند.

این اظهارات حکایت از دراز کردن بیش از حد و عبور از دایره قانون از سوی برخی نمایندگان خاص می باشد چرا که  رای اعتماد به وزیر در ید قدرت مجلس است و این که ایشان نام و مشخصات کامل معاونین و مدیران ستادی اش را هم از مجلس کسب اجازه کند زیاده خواهی آشکار و به مثابه ی اخلاق  قلدرمآبانه است.

آخر آن که نمایندگان ناراحت (پایداری ها) بدانند که حافظه ی ملت آنان را به خاطر خواهد سپرد و در انتخابات آتی مجلس که در آبان ۹۴ رقم خواهد خورد با بصیرت و آگاهی تمام ؛ همانند بصیرتشان در انتخابات ریاست جمهوری و رای به اعتدال و اصلاحات و نه اندیشه های بسته و خود نگر به میدان خواهند آمد و اطمینان داشته باشند که چیدمان مجلس آتی تحت هیچ شرایطی همانند اکنون نخواهد بود و کفه ی ترازو به نفع اعتدال و اصلاحات سوق پیدا خواهد کرد.