به توپ بستن حسینیه آبادان در شب عاشورا سال1360

عبد بطاط عکاسی عراقی است که در جنگ هشت ساله به عنوان خبرنگار و عکاس همراه ارتش عراق در جبهه های بسیاری حضور داشته است. خودش تاکید می کند که بعثی نبوده و به اجبار مسئولیت عکاسی سپاه سوم عراق برعهده داشته است.
عبد تعریف کرد یک شب عاشورا قرار بود تا حسینیه آبادان را هنگام عزاداری به توپ ببندند. این دستور را به سرتیپ احمد علوان فرمانده توپخانه السبیه می دهند. او جز مسئولانی بود که هرگز حاضر نمی شد مردم بی گناه را به کشتن دهد.

چند بار به خاطر تمرد از دستورات مافوق مورد غضب قرار گرفته و این بار هم از پیروی کردن سر باز زد. بلافاصله بعد از یک مکالمه با بغداد او را از فرماندهی توپخانه مستقر در السبیه عزل می کنند و سرتیپ “فوزی السعد” را به جای او می گمارند و دستور را خطاب به او صادر می کتتد. به این ترتیب او مسئول به توپ بستن حسینیه آبادان در شب عاشورا می شود، وقتی دستور آتش از بغداد رسید سرتیپ علوان را با یک جیپ به عقبه منتقل کرده و به زندان می اندازند.

فوزی السعد که فرمانده توپخانه می شود از طریق جاسوس ها خبردار شده بود که هنگام نماز مغرب بخش اعظمی از نیروهای ایرانی برای نماز خواندن و عزاداری در شب عاشورا در حسینه جمع می شودند. آن ایام آبادان در محاصره نیروهای عراقی بود.

سرتیپ فوزی السعد

همه می دانستند که به توپ بستن عزاداری کاری غیر انسانی است، آن هم هنگام نماز و عزاداری، با این وجود “فوزی السعد” جانشین علوان دستور آتش را با گرای دقیق صادر کرد و حسینیه دقیقا در هنگام نماز مغرب و در شب عاشورای سال ۱۳۶۰ به توپ بسته شد. خبری که نیروهای نفوذی عراقی دادند این بود که انفجار باعث شهادت و زخمی شدن بیش از ۲۰۰ انسان غیر مسلح شده بود.

“فوزی السعد” حالا در بغداد در یکی از محله های فقیر نشین حومه شهر زندگی می کند. دو پای او قطع و دست راستش هم از کتف جدا شده و مثل یک تکه گوشت نحیف در بستر افتاده. تا عبد را می بیند خودش مثل بچه ها زار زار گریه می کند و می گوید: آن شب را یادت هست؟ چندین سال است با این وضع تاوان یک دستور غیر انسانی و به توپ بستن عزاداران حسین را به هنگام نماز در حسینیه پس می دهم. عبد می گوید فوزی السعد در فقر کاملی به سر می برد که برای مردی در مقام و منزلت قبلی او بسیار عجیب و غیر عادی به نظر می رسد.

با سپاس از فریدون رهبر