کالخوز و سوخوز

کوکا همه چی که نمیشه با حرف زدن. یعنی میشه ؟ یه چیزایی هست که خداییش نمیشه با نشستن تو اتاق های دربسته و پشت میز اونم با صرف چایی و بسکوت تصویب کرد که. یعنی میشه؟

پیر کشاورز برنجکار دراومده تا تو یی اوضاع و احوال بی سوختی و گرونی ها ؛ برنج تولید کرده بعدشما چه جوری  نشستینه حساب کتاب کردینه که او بنده ی خدا بیاد  حاصل دسترنجشه  کیلویی 2400 تومن بهتون بفروشه. لااقل توی یی جلساتتون چار تا کشاورز هم صدا کنین ازشون بپرسین چقدر خرجتون شده تا برنجاتون به دست اومده بعد نرخ تعیین کنین.

وختی کشاورز خوزستانی قسم و آیه می خوره که هر کیلو برنج پاش می افته 2700 تومن و وختی برادران بازرگان  میرن کشتی کشتی برنج هندی  وارد می کنن ؛ وختی برنج هندی تو بازار کیلویی 5000 تومنه و برنج شمالی 8000 تومن؛ او وخ شما کارشناسان من قبل و من بعد از این چه جوری حساب کردین که کشاورز خوزستانی برنجشو بهتون بده 2400 تومن؟!

خداییش یه کم خودتونه بزارین جای او بیچاره ای که تو گرما و سرما و بی آبی داره برنج میکاره بعد میگن چرا زمین ها زیر کشت محصولات استراتژیک نمی ره. اصلا بیاین یه کاری کنین.همونطوری که دولت مردمی و سراسر مهر نهم و دهم قول داده بود سوخت و برق و آب و کود و سم ارزون قیمت  به کشاورز میده  تا با دلخوشی گندم و برنج بکاره شما که عملی هستید ( اهل عمل) تدبیری کنید تا دیگه  مجبور نشین برا جبران کمبودها دست به دامن واردات نفت در مقابل غذا بشین. البته سخته که واردات  تو جاهایی که سود داره کم بشه  و از اون سخت تر پا کردن تو کفش بــــــــرخـــــی بازرگانان است.اما به امتحانش که می ارزه. نمی ارزه؟نهایتش این میشه که طی یه کنفرانس خبری دلجویی می کنید و شتر دیدی ندیدی.

راستی یادتونه تو کتاب های قدیمی درباره کالخوز(коллекти́вное хозя́йство) و سوخوز(советское хозяйство) چیا می نوشتند؟ زبونم لال نمی خوام بگم بشیم مثه او موقعا اما مثلن چی میشد اگه دولت زمین و ابزار رایگان در اختیار کشاورز قرار می داد و بعدش نصف محصول می شد برا خودش؟ فکرشه بکنین یه معامله ی دو سر برد. هم جوونای بیکار مشغول می شدن و هم  کسی نبود بخواد از آب گل آلود ماهی بگیره!