گره کور ترافیک بیکاری آبادان و خرمشهر
شهرهای آبادان و خرمشهر همه روزه سهم بالایی در خبرهای اقتصادی استان و ایران دارند. گمرکات این دو بندر استراتژیک به همراه تاسیسات عظیم نفتی و پتروشیمی ؛ ساخت پایانه ها و دکل سکوهای نفتی ؛ کشاورزی و ماهیگیری و باغداری و بسیاری امور اقتصادی دیگر از جمله خبرهایی هستند که مرتبا رصد شده و مردم منطقه بدان ها می بالند. اما آیا از این همه در حرکت بودن چرخ های اقتصادی چراغ خانه ی مردم این دو شهر را روشن می کند؟
در تبلیغات همین دوره ی انتخابات مجلس شورای اسلامی در آبادان و خرمشهر یکی از نقاط اشتراک هر کاندیدایی موضوع اشتغال بود . موضوع مهمی که تو خالی بودن آن همه ادعا را همگان می دانند.
با تاسف بسیار باید اذعان داشت که نمایندگان حال فعل آبادان و خرمشهر همچنان در سخنرانی های اینجا و آن جا که دعوت می شوند پیگیری دو موضوع نقطه ی مشترک آن هاست. اول ؛ تلاش در بکارگیری نیروهای بومی در پروژه ها ی شهری و روستایی و نفتی و صنعتی و دوم ؛حمایت از بنگاه های زود بازده بعنوان مسکن درد بیکاری و سر کار رفتن قاطبه ی جوانان.
کسانی که با الفبای اقتصاد مقدماتی نیز آشنا باشند می دانند که بین تورم و بیکاری رابطه وجود دارد بدین معنا که جامعه ی بدون پشتوانه کار و تولید دچار پدیده ی مخرب واسطه گری و کارچاق کنی و نیز توزیع ناعادلانه ی ثروت شده که همین موجب بروز اختلاف طبقاتی و نتیجه ای جز گرانی ها و تورم را در بر ندارد.
از سویی دیگر جامعه ای که خالی از پشتوانه ی مالی باشد نیز درگیر ناتوانی در خرید عمومی می شود و برای روشن شدن این مطلب می توان گفت وقتی حساب مالی و اعتباری پیمانکاران درشت و دسته اول در شهرهای آبادان و خرمشهر در بانک های دیگر استان هاست و غالب کارگران مورد استفاده در این پیمانکاری ها ساکن آبادان و خرمشهر نیستند چه توقعی می توان داشت که در این محیط کارگاهی ؛ پول و ثروت تولید و توزیع بشود.
آن هایی که مسوول اعلام آمار بیکاری و اشتغال در آبادان و خرمشهر هستند نباید فریب پیمانکارهایی را بخورند که به اسم محلی بودن پای قراردادها را امضا نموده اند بلکه باید با روش هایی علمی که قطعا موجود می باشد بدنبال آن باشند که پول های توزیعی در این پیمانکاری ها را رصد نموده تا معلوم بشود به چه میزان در بازار محلی آبادان و خرمشهر به گردش در می آیند.
شهبازی فرماندار آبادان معتقد است که نرخ بیکاری در آبادان بالاتر از ۲۷ درصد است.هر چند برای این ادعا آدرسی که قابل دسترس باشد نمی دهد.
انصاری یکی از سه نماینده آبادان هم در این رابطه اظهار نظر جالبی دارد: بیکاری در آبادان زیر صفر است و هر کس آمار و ارقامی غیر از این ارائه می کند، در گفتارش صادق نیست.پالایشگاه بزرگ آبادان مملو از غیر آبادانی هاست. پیمانکاران پالایشگاه موظفند از طریق اداره کار اقدام به استخدام نیرو نمایند. چرا اداره کار برای استخدام غیر بومی ها به آنها سخت گیری نمی کند؟
و البته رییس اداره کار و امور اجتماعی در شهریور ۱۳۹۰ پاسخ ایشان را اینگونه می دهد:جذب نیرو با همکاری اداره کار و امور اجتماعی مطمئناً مثمرثمرتر است در صورتی که جذب نیروهای انسانی به‌وسیله شرکت‌های خصوصی و پیمانکاران از طریق اداره کار صورت بگیرد، میزان نیروهای بومی بیشتری جذب بازار کار می‌شوند، البته قانون و تبصره‌ای در این امر مبنی بر جذب نیروها از طریق اداره کار وجود ندارد .
قناعتی سرپرست وقت فرمانداری آبادان در اوایل اردیبهشت ۱۳۹۰ نظری متفاوت با نظر دیگران داشت : نرخ بیکاری در آبادان کمی بیش از ۱۵ درصد است و این درحالی است که میانگین نرخ بیکاری در سطح استان خوزستان به ۱۰ درصد می رسد!
اگر ادعای قناعتی درست باشد در فاصله ی دو سال منتهی به سال ۱۳۹۲ چگونه می شود که نرخ بیکاری با جهش ۸۰ تا ۹۰ درصدی روبرو می شود ؟!
حال می خواهم دو پرسش مطرح نمایم :
۱)به چه دلیل نرخ بیکاری و یا از نگاه خوشبینانه اش نرخ اشتغال شهرهای آبادان و خرمشهر از سوی مسوولان ذیربط رسما به مردم اعلام نمی شود؟ و اگر این آمار محرمانه است و در نزد مسوولان موجود ؛ پس چرا طی دو دهه ی اخیر که مردم آواره به شهر جنگ زده اشان بازگشته اند همچنان معضل فقر و بیکاری بیداد می کند؟ آیا معنا و مفهوم مدیریت چیزی جز برنامه ریزی می باشد؟ که اگربرنامه ریزی هایی صورت گرفته به چه علت هر که از راه می رسد داد بی برنامگی مسوولان پیشین را در باب توجه به اشتغال جوانان سر می دهد و هر کاندیدایی از این مهره ی سحرآمیز مدد می جوید تا خود را مردمی و طرفدار مردم معرفی کند.
۲)فرمانداران هر دو شهر آبادان و خرمشهر در جلسات شورای اداری شهرستان خود به کرات از مسوولان خواسته اند که آمار دقیقی از اشتغال زایی و نیروهای غیربومی خود ارائه بدهند ؛ آیا این ها را در حد تعارف باید دانست و یا اینکه در چارچوب دستور حکومتی باید قلمداد نمود که اگر چنین است پس به چه علت آقایان فرماندار گلایه می کنند که آمارهای شاغلین و تعداد اشتغال زایی دستگاه ها با واقعیت مطابقت ندارد؟ آیا این رویه ؛ به نوعی بی توجهی به موضوع مهم اشتغال بومی های آبادان و خرمشهر را تقویت نمی کند؟ هنگامی که نماینده ی مردم آبادان به صراحت اعلام می کند که فلان مرکز صنعتی از نیروهای غیربومی بیشتری نسبت به بومی ها استفاده می کند دیگر جای شک و شبهه ای باقی نمی ماند مگر این که فرمانداری آبادان طی آماری رسمی ؛ مردم را از چند و چون ماجرامطلع نماید.
در حین گشت زنی در دنیای مجازی به مطلبی برخوردیم که حیف دانستیم شما آن را نخوانید. یکی از بیکاران خرمشهری که خود را عدنان ۲۷ ساله ؛ دارای مدرک لیسانس مدیریت بازرگانی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان معرفی کرده می گوید بعد از تحصیلات به سربازی رفتم و ای کاش سربازی هیچگاه تمام نمی شد که امروز بخواهم سر بار خانواده ام باشم. مدتی در جاده ساحلی خرمشهر سیگار فروشی می کردم .عدنان برای اینکه ثابت کند آبادان و خرمشهر مملو از غیر بومی های شاغل است اینگونه می گوید: کافی است یک روز به خانه های بزرگ کنار رودخانه کارون در حدفاصل ایستگاه یک تا هفت آبادان سر بزنید تا ببینید خانه های بزرگ اکنون در اجاره کارگرانی است که از سایر شهرهای ایران در مناطق مختلف شهرهای آبادان و خرمشهر صاحب شغل هستند ولی جوانان آبادانی و خرمشهری از این موهبت بی نصیبند.
در پایان یادآور می شوم که بازار کار شهرهای آبادان و خرمشهر و دیگر شهرهای صنعتی نظیر ماهشهر و بندر امام را به بومی ها ی ساکن در این شهرها بسپارید تا خیالتان از بابت ترافیک ناامنی حاصل از این فقر و نداری برخاسته از بیکاری راحت بشود.
