یک حادثه و چند نگاه تحلیلی

مقوله ی امنیت اجتماعی از اهم وظایف نیروی انتظامی و نهادهای مرتبط با این مقوله است.آن چه که یک دیده بان به عنوان خبرنگار از آدم های اطراف خود می بیند او را وادار به تهیه گزارش هایی اجتماعی می کند که توجه ی به این گزارش ها از سوی متولیان امنیت اجتماعی ؛ آنان را  آگاه تر و نسبت به بکارگیری روش های جدیدتر در مقابله ی با این عارضه ی ویرانگر مصمم تر می نماید. از این روی غرض از این گزارش صرفا با هدف کمک به تقویت ساختارهای امنیتی و پیشگیری بوده و امید آن داریم که با هم فکری و سرعتی بیشتر چاره ای اندیشیده بشود.

آبادانی ها : چندی پیش ( اردیبهشت ۱۳۹۳) دخترخانم دانشجویی در حوالی پمپ بنزین واقع در میدان طیب آبادان در ساغت ۲ بعد از ظهر در مسیر خانه بوده که ناگهان دو موتور سوار ابتدا با چوب دستی او را مضروب و سپس در تلاش برای سرقت کیف روی شانه ی دختر اقدام به زدن مشت به صورت دختر بیچاره نموده که خوشبختانه یک رهگذر با مشاهده ی صحنه ؛ دخالت کرده و موفق می شود با کمک چند شهروند دیگر؛ دو سارق را دستگیر و تحویل کلانتری بدهند.

 

مادر این دختر می گوید دو هفته ای است این دو سارق که اتفاقا اهل آبادان هم نیستند در بازداشتگاه کلانتری هستند و این در حالی است که چشم دخترم بخاطر ضربه ی شدیدی که خورده با مشکلاتی روبروست.

حال می خواهیم از چندین زاویه به این حادثه و البته حوادث مشابه نگاه کنیم.

نگاه اول

توسعه ی طولی شهر آبادان پس از جنگ و کم لطفی دولت های پس از جنگ یکی پس از دیگری به عمران و آبادانی این شهر و بی توجهی محض به خرابی های محدوده ی آبادان پیش از جنگ موجب شده که نیروی انتظامی علیرغم تمام تلاش هایی که در حفظ امنیت شهر به انجام رسانیده با عنایت به کمبود نیرو و تولد محله های جدید و گسترش نامعقول طولی شهر عملا شاهد اتفاقات ناخوشایندی از سرقت تا توزیع مواد مخدر و …در این شهر باشیم.

نگاه دوم

ساختار جمعیتی حال و حاضر آبادان از یک جهت شباهت های زیادی به آن چه در صد سال پیش این شهر در دوره ی هجوم مهاجران برای اشتغال در پالایشگاه به این قصبه آمده بودند دارد اما  با تفاوت هایی بنیادین.تفاوت ها از آن جا آغاز می شود که در آن زمان آبادان تشنه ی نیروی انسانی بود و برای تکمیل ظرفیت های اشتغالزایی صنعت نفت ؛ مشتاقانه به مهاجران خیرمقدم می گفت اما آبادان امروز با ۲۶ درصد بیکاری ( بنا به ادعای فرماندار) و بیشترین آمار خانواده های تک سرپرست و بیشترین جمعیت تحت پوشش کمیته ی امداد و بهزیستی در زمره ی فقیرترین های استان و کشور است. آبادان فقیر امروز دروازه هایش به روی خلافکاران شهرهای اطراف  حتا با فاصله ی ۱۰۰ کیلومتری ! باز است تا به واسطه ی فضاهای لخت مابین محله ها و خانه های یک در میان خراب مانده از جنگ ؛ بیایند و جرم مرتکب بشوند و در این درازای بدقواره بیتوته کنند. نگرانی اهالی آبادان آن است که این اوضاع به تدریج موجب تعامل بین جوانان بیکار شهر با سوداگران غارتگر بشود ! در این باره باید تدابیری اندیشیده بشود که خلافکاران شهرهای اطراف آبادان را با حیاط خلوت خود اشتباه نگیرند.

نگاه سوم

موضوع کش دار واگذاری منازل شرکتی در آبادان و بلاتکلیفی تعدادی از مناطق شرکتی عملا موجب شده است که نیروی انتظامی نتواند ان بار اضافه شده بر دوش خود را تحت نظارت کامل خود در آورد. همواره گفته ایم که نور منشا و منبع قابل ملاحظه ای در تقویت امنیت است. کافی است کسانی که در جلسات متعدد برای واگذاری ها پافشاری می کنند تا نام نیک ! از خود بجای بگذارند !! شباهنگام به این مناطق سرک بکشند تا متوجه ی تاریکی مطلق و انبوه تجمعات معتادان در پشت شمشاد خانه های مردم بشوند و بدانند که اصرار بر واگذاری شتابزده چه عواقبی بدنبال دارد. اصلا پیشنهاد می کنیم گزارشی از آتش نشانی بگیرید تا آمار بالای آتش سوزی های ناشی از تجمع معتادان در باغ های خشکیده ی مناطق واگذارشده و البته رها شده و بلاتکلیف را متوجه بشوید.آیا آمار بالای بیکاری از یک سو و فقر عمومی ساکنان که توان ساخت و ساز ندارند و ماندنشان در این خانه های صد ساله به امید روزی که با قیمت خوب بفروشند و از این شهر بروند مخل امنیت روحی و روانی نیست ؟ به عقیده ی نگارنده آن که به امید رفتن اینجاست نمی تواند شهروند مثبت اندیشی باشد و صد البته که مسوولان نیز از این قاعده مستثنا نیستند.

نگاه چهارم

آموزش عمومی و فرهنگ سازی از جمله راهکارهای ارزشمندی است که پلیس می تواند و باید که با بهره گیری از خروجی های اتاق فکر بدان اهتمام ورزد و مانع از وقوع اتفاقات ناگوار نظیر آن چه در ابتدای این یادداشت ذکر شد ؛ بشود.در توضیح این بند باید اذعان داشت که آموزش عمومی و فرهنگ سازی به جد نیازمند نگاه هنرمندانه و استفاده از حوزه ی اندیشه ای است که اولا آشنا با خرده فرهنگ های تاثیرگذار بر جامعه بعنوان هنجارهای قابل دسترس باشد و دوم نیازمند استفاده از تمام ابزارها از جمله موسیقی ؛ نمایش ؛ ورزش و سینماست. آیا از این ابزارهای تاثیرگذار و پر جاذبه استفاده می شود؟

 نگاه پنجم

استفاده از ظرفیت های یک منطقه موضوعی است که باید در منطقه اتخاذ و توسط بالاترین مقام دولتی یعنی فرماندار ؛ مدیریت  و به کمک نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی پیگیری بشود. بخش هایی که نیازمند حمایت در استان است فرماندار سکان داری کند و آن قسمی که حمایت ملی و کلان را می طلبد را بر عهده ی نمایندگان  گذاشت.نگاه کنیم ظرفیت های منطقه ی ما در برون رفت از موضوع مورد بحث ما چقدر است.متاسفانه پس از آن که تمام شهر آبادان در محدودی منطقه ی آزاد اروند قرار گرفته شاهد نوعی رخوت و بی تحرکی در بین برخی مسوولان شهری هستیم تا جایی که طی همین چند روز گذشته جلسه ستاد احیا امر به معروف و نهی از منکر شهرستان بدلیل عدم استقبال مسوولان به زمان دیگر موکول می شود و نیز جلسه ی شورای ورزش شهرستان هم به همین دلیل برگزار نمی شود. البته نگاه سرد و بی رمق برخی مسوولان شهری نسبت به آینده ی آبادان مربوط به این یکی دو ماه نمی شود و تا آن جا که نگارنده به خاطر دارد در زمان فرماندار قبلی نیز این مشکل وجود داشته اما به یقین فعل و انفعالات منطقه ی آزاد اروند و نگاه قیم مآبانه ی این سازمان بر تمام موجودیت شهرهای آبادان و خرمشهر موجی از احساس خلع ید شدن از قدرت به مدیران این دو شهر ارسال کرده است. از بحث دور نشویم و این نکته را تاکید نماییم که در شهر آبادان با وجود نرخ بالای بیکاری و نیز صنایع قدرتمندی نظیر پتروشیمی و ایرانول ؛ مشروط بر آن که حس تعامل را در این دو قطب درآمدزا تقیت نماییم بسیاری از امور مانده بر زمین را می توان بلند کرد. یادمان نرود که ورزشکاران آبادانی معمولا برای اعزام به مسابقات دغدغه ی نبود اعتبار دارند و این خیلی زشت و زننده است. راستی اگر نامی از پالایشگاه نمی آورم بدان جهت است که معاون وزیر نفت در امور پالایشگاه ها چند روز پیش در سفر به آبادان رسما اعلام کرد که این پالایشگاه سودآوری ندارد ! و باز هم خدا راشکر که از میزان زیاندهی آن چیزی نگفت !!!